İnsan ruhun bast hallerine müptela.
İstiyor ki her zaman ferahlık, neşe olsun.
Ama bu kabz hali dahi aslında büyük bir nimet.
Ne zaman kabz haline girsek tüm lezzetimiz kaçıyor.
Dünyanın ne kadar çirkin ve fani olduğu hatırlanıyor.
Etrafında veya uğraştığı ne kadar malayani iş varsa istemeden de olsa uzaklaşıyor.
Çünkü Rabb’inden başka kimse tahammülde mutlak değil.