Her insan gibi kolayca kaçıp itaat etmek beni de rahatlatıyordu. Konformist anlayış 21. yüzyıl insanı için enfes bir kavramdı. Herkes kaçardı; zordan kolaya doğru göç ederdi insan. Ancak hayat o kadar basit oynanacak bir oyun değildi. Kaçtığın yerde yakalar ve tutup ensenden tekrar tekrar oyuna dahil ederdi seni.
Mesela Yusuf benim bulamadığım bütün cevapları kendi hayatında bulduğunu iddia eden biriydi. Bir gün ona, "Neden varız?" diye sorduğumda, "Allah" demişti. Varlığının ve yokluğunun özü Allah'tan geliyormuş ona göre. Yine bir gün bana varlığımızın metafizik gerilimlerden ibaret olduğunu söylemişti. Jung denen herifin gölge diye addettiği, Freud'un bilinçaltı adını verdiği bölgeye Yusuf metafizik alanı diyormuş. İnsanları birbirine bağlayan, inanç ve duygu sistemini yöneten, hatta akıl yürütme, irade yetisi gibi tonlarca şeyin metafizik alanda cereyan ettiğini ve bu alandaki gerilimlerin insanları birbirine bağlayıp yine insanları birtakım şeyleri yapmaya istekli kılan güdülerden meydana geldiğini anlatıp durmuştu. Yusuf'a göre hepimiz Allah'ın yaydığı metafizik alan içerisinde sınanıyormuşuz.
Nasıl ki dalından koparılan bir elmayı çürüyor diye suçlayamazsan, insanı da suçlayamazsın. Zamanın tahrip edici etkisi vardır, biz de koparıldık bir yerlerden ya da bir şeylerden.
İnsan bu, nasıl biri olduğunu anlamak istiyorsan canını yakacaksın.
Konuşarak dünyayı değiştirebilir miyiz?
Dalından koparılan bir elmaya, sen niye çürüyorsun diye hesap sorabilir misin?
Gün geçtikçe bir önceki güne nazaran daha fazla çürürsün.
