Ne ölebildim ne de yaşayabildim. Ölümle yaşam arasında ucu bucağı belli olmayan bir Araf’taydım.
Sayfa 50Kitabı okudu
Bu nasıl hayattı? Suçluyla suçsuzum, haklıyla haksızın, güzellikle çirkinliği, yaşamla ölümün yer değiştirdiği bir hayatı yaşamak boyunlarımızı kırıyordu işte.
Sayfa 253 - Serap
Dalından koparılan bir elmaya, ‘Sen niye çürüyorsun?’ diye hesap sorabilir misin?
Sen benim gölgesini sığındın ağaçsın, ben de senin toprağın olacağım. Köklerimize kadar aşkla dolacağız...
Sayfa 60Kitabı okudu
"Asırlardır insanları birbirine bağlayan en güçlü duygu aşktı; ama insanları nefrete sürükleyen en büyük duygu da aşktı. Bıçağın bir yüzü aşk, diğer yüzü nefretti. İkisi de keserdi."
Sayfa 145 - Sayfa6Kitabı okudu
"Hem ölümün mümkün olduğu bir dünyada yaşanacak olan aşk, insana ne vaat edebilirdi ki?"
Sayfa 145 - Sayfa6Kitabı okudu
Öfkeliyim.
Bütün insanları sigaramın ucunda yakabilirim?
Neden?
Boşluk...
Ölüm...
Sayfa 85Kitabı okudu
Serap'ı öyle çok seviyordum ki bir iğne deliğinden geçecek kadar yok oluyordum.
Sayfa 19Kitabı okudu
İnsan gerçekten de böyle yaşayabilir miydi? Bir yalana tutunup onu kendisine hayat gayesi yapabilir miydi? Hiç gerçekleşmeyeceğini bildiği halde yine de sabırla ve inatla bekleyebilir miydi?
Sayfa 102Kitabı okudu
Dalından koparılan bir elmaya niçin çürüyorsun diye sorulmaz. Hepimiz bir şeylerden koparıldık. Çürümek doğamızda var .