Mustafa Ateş
@mustafaates01
medium: medium.com/@mustafaates0101
letterboxd: boxd.it/4p52X
Dokuz Eylül Üniversitesi
Adana/İzmir
452 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ben kültürün ve başkalarının çocuğuyum ama aslında bir dâhi ve kendim olmak isterdim.
Sayfa 219 - Monokl Edebiyat
Çalma fikriyle yola çıkarak çalmadım. Çalmaktan hoşlanmam: Bunu ya çok fakirler ya da çok zenginler yapabilir ancak.
Sayfa 218 - Monokl Edebiyat
Lakin hepsi boşunaydı. İnsanlar, sizinle yakınlaştım ama yine de sizi sevmiyorum.
Sayfa 214 - Monokl Edebiyat
Okur Takip Önerileri
Her şeye başladım, hiçbir şeyi bitirmedim.
Sayfa 209 - Monokl Edebiyat
Her şey bitti, her şey son buldu, her şey yitti. Yapılacak hiçbir şey kalmadı. Avunmak mı? Hayır. Ağlamak mı? Ağlamak için de güç gerekir, bir parça umut gerekir! Ben artık bir hiçim, hiçbir önemim yok, hiçbir şey istemiyorum: Yerimden kımıldamıyorum.
Sayfa 189 - Monokl Edebiyat
Her şeyi istemiş birisi azla nasıl tatmin olabilirdi? Gökyüzünü arayan birisi yeryüzüyle nasıl yetinebilirdi? Tanrısallık yoluna koyulan birisi insanlığa nasıl katlanabilirdi?
Sayfa 189 - Monokl Edebiyat
Yokuşlar bizi yenmemiz gereken bir savaş misali yüreklendirir, inişler ise cesaretimizi kırar ve bizi sessizleştirirdi.
Sayfa 69 - Monokl Edebiyat
Her isteğe bir ret, her esine bir inkâr, her çabaya bir tokat; on altı, on sekiz yaşlarında bizi saran bütün mutluluk arzusuna karşı vaadedilen bir hiçlik. Yüzlerce şekle bürünmüş hiçlik! İman, zafer, sanat, eylem, cennet, fetih: Boşluktaki maskeler, gözsüz göz çukurları, dilsiz ağızlar, karşılıksız öpüşler.
Sayfa 57 - Monokl Edebiyat
Var oluşun doğrusunu yanlışını sorgulayış, kış şenliklerinin ikindilerinde fiziksel ve mutlak hüznü beslemişti ve ruh her vaade hayır diyordu; her yalan düşe, her sahte hazza itiraz ediyordu ve gece yarısı rüzgârının bozulmuş bir fener alayından geriye kalan birkaç alevi söndürüşü misali söndürüyordu son düşleri.
Sayfa 55 - Monokl Edebiyat
Ben hiç çocuk olmadım. Çocukluğum olmadı.
Sayfa 11 - Monokl Edebiyat
“Zavallı yavrucak. Hiçbirimiz anlamayız ruh denen şeyi. Croyant (inançlı) mısınızdır?”
“Geceleri.”
Sayfa 257 - BilgiKitabı okudu
Eğer insanlar bu dünyaya çok fazla cesaret getirirse, dünya onları ezip geçmek için öldürmeli ki tabii öldürür. Dünya herkesi ezip geçer ve ardından çoğu ezilen yerlerinden güçlenir. Ama ezilmeyenleri öldürür. Çok iyi, çok nazik, çok cesur olanları ayırt etmeksizin öldürür. Eğer bunların hiçbiri değilseniz bile sizi öldüreceğinden emin olabilirsiniz, yalnız hususi bir acelesi olmayacaktır.
Sayfa 245 - BilgiKitabı okudu
Sonunda anladım, benim için bitmişti savaş aslında. Ama içimde gerçekten bittiğine dair bir duygu yoktu. Okulu astığı gün sınıftaki olayları düşünen bir öğrenci gibi hissediyordum kendimi.
Sayfa 241 - BilgiKitabı okudu
Adamın dünyayla ilgili karamsarlığıyla kişisel neşesi arasında öyle büyük bir çelişki vardı ki!
Sayfa 144 - BilgiKitabı okudu
Hepimizin işi bitik ama kendimiz bilmediğimiz sürece mesele yok, diyordu.
Sayfa 143 - BilgiKitabı okudu