İyi edebiyat yapacaksan “anlatma, göster” denilir. Bu kitapta bu nasıl yapılmaz onu görebilirsiniz. Her şeyi anlatmış anlatmış ve bir daha anlatmış. Açıklama üstüne açıklama yapmış. Karakterler derinleştirilmek maksadıyla onlar hakkında da sürekli açıklamalara, gereksiz uzatmalara girilmiş. Tabii ki Türk yazarların sıklıkla düştüğü hatalardan birine Nermin Yıldırım da düşmüş. Dram üstüne dram koymuş, o da yetmemiş biraz daha dram ve acı koymuş. Politik doğruculuk içinde değerlendirebileceğimiz tüm noktalara ucundan da olsa değinmeden geçmemiş. Neredeyse roman okumuyoruz. Kadın ve çocuk istismarı, kadına şiddet, evlilik kurumu, aile kurumu, kadın özgürlüğü, anne-kız, baba-kız ilişkisi, deprem gerçeği vs. gibi onlarca konularda bize ne olması gerektiğini açıklamaya çalışma amacı romanın çok ötesine geçiyor. O yüzden bu tarz konulara dikkati çekecek bir açıklama metni kabul edersek iyi sayılabilir ancak bir roman olarak çok iyi değildi.