Mustafa cingöz
@musticng
“Ah! Ne hayattır bu! Şehrin gürültüsü ne berbat şey! Özlediğim cennete ne zaman kavuşacağım? Ne zaman doğduğum kırlara, ormanlara kavuşacağım?”
“Babalarımız, dedelerimiz bizden budala değillerdi ya! Pekâlâ yaşadılar; biz de yaşarız. Tanrı ne verdiyse yer, karnımızı doyururuz.”
“Doğduğunu herhalde annesinden başka kimse fark etmemiştir; yaşadığını da pek az kimse bilir; fakat ölümünü kimse fark etmeyecek, öldüğüne kimse sevinmeyecek, kimse acımayacaktır.”
Reader Follow Recommendations
“Ne mümkün ah! Ne mümkün unutmak Ne mümkün aşkı akılla yenmek...”
“Bu şimdiye dek yaptığım en iyi, en doğru şey ve bu yolun sonu, şimdiye dek hiç bilmediğim kadar güzel, çok güzel bir uyku.”
“politikaları batsın, hileli düzenleri çöksün ve bunun akabinde umutlarımıza kavuşalım, tanrı Kral'ı korusun!”
Sayfa 359Kitabı okudu
Gözleri ışıl ışıl, ağızları açık, bir zafer kazanmanın, egemen olmanın mutluluğunu tattılar. Coşmuşlardı; dosttular.
Kıyının ufalıp sularda eridiği yerde, bir ada daha görülüyordu. Çocukların bulunduğu adadan neredeyse kopmuş bir kaya parçasıydı bu. Pembe ve belalı bir tek tabyası olan bir kale gibi, yeşil ormanın ötesinde karşılarına dikiliyordu bu kaya. Çocuklar, tüm bunlara, sonra denize baktılar. Öğleüstü bitmek üzereydi. Işığın yarattığı hayaller yok olmuştu; her şey olduğu gibi görünüyordu.
Mustafa cingöz tekrar paylaştı.
“Yahudiler sinirine dokunuyordu. Gereğinden fazla hiddetliydiler, ne zaman patlayacakları belli değildi. Dahası kurnazdılar. Romalılar bir şey yapacaklarında bunu açıkça, doğrudan yapmak alışkanlığındaydılar. Yahudiler ise içlerinden gelen dürtüye ayak uydurduklarında bir şeye asla doğrudan yaklaşmıyorlar, arkadan iş çeviriyorlardı. ”
Sayfa 231Kitabı okudu
