Mutlu insan dış dünyada yaşar; özgür sevgileri ve geniş ilgileri vardır;
mutluluğunu bu ilgilerden, bu sevgilerden
ve bunların onu başkaları için sevimli ve ilgi çekici yapması gerçeğinden sağlar.
Sevilmek mutluluğa neden olabilir, ama sevilmek isteyen mutlaka sevilecek değildir.
Geniş anlamıyla söylenecek olursa, sevilen, sevendir. Ama faizle ödünç para verircesine hesaplı bir biçimde sevmeye kalkmak da bir sonuç vermez, çünkü hesaplı sevgi gerçek sevgi değildir ve böyle olmadığını sevgimizi yönelttiğimiz kişi hemen anlar.
Gönlümüz yorulduğunda gözümüz hiçbir şeyi görmez olur. Yorgunluk geçince veya hafifleyince mutlaka görmemiz gerekenleri kaçırdığımızı, hatta kaybettiğimizi anlar ve üzülürüz. Gönül yorgunluğunu azaltmanın bir yolu da kendimize iyi gelecek meşgaleler bulmaktır. Dalıp gidebileceğimiz. Olanı en azından bir süreliğine unutabileceğimiz. O ilk etkiyi kalıcı hasar almadan atlatabileceğimiz.
Hayat beklenmedik bir şeydir. Karşımıza çıkacak yahut çıkarılacak olanları bilme imkânımız ne yazık ki yok. Neye maruz kaldığımızı ancak belli bir zaman sonra anlayabiliyoruz.
Unutma: Meşakkatli dünya yolculuğu, sadece güzel bir gayeyle anlamlı ve çekilir hâle gelir. Gaye, gayreti de beraberinde getirir. Ne şifalı sözdür bu: Ha gayret!
Sayfa 52Kitabı okudu
Her çatışma mutlaka nevrotik değildir; biraz çatışma normal ve sağlıklıdır. Bu tıpkı ıstırabın her zaman patolojik bir fenomen veya nevroz belirtisi olmamasına, bilakis
varoluşsal engellenmeden kaynaklanıyorsa, bir kazanıma yol açabilmesine benzer. İnsanın, varoluşunun anlamını aramasının ve hatta ondan şüphe etmesinin bile her durumda, herhangi bir hastalıktan kaynaklanacağına veya hastalığa yol açabileceğine şiddetle karşı çıkıyorum.
Sayfa 108 - Okuyanus Yayınları
