Mutlu

İnsanlar sadece vücutlarındaki keyif veren hisler sayesinde mutlu olurlar.

“Sabah soğuktu ama Tom mutlu ve sıcaktı, gerek yok demek ki

Sıkıntıdan korkmasına kimsenin, yaparsa görevini.”

Bu elle tutulamayan, bu korkunç sorumluluk durumunu bütün açılarıyla yüklenen biri olacağım yerde, sözgelişi odandaki, o her zaman seni görebilen mutlu dolap olsam, ne iyi olurdu: Seyrederdim seni, koltukta oturuşunu, mektup yazışını, yatışını ya da uykuya dalışını.

Egoyu arındıran cömertlik, kıskançlığı arındıran ahlak, tutkuyu ve arzuyu arındıran sabır, önyargıyı arındıran hassasiyet, açgözlülüğü arındıran teslimiyet ve kini arındıran bilgeliktir.

İnsanlar doyumsuz olabiliyor.

Yedi kez düş, sekiz kez kalk.

Çocukken şöyle dua ederdim Tanrı'ya:
Tanrım bana hiç erimeyen,
Kırmızı bir bonbon şekeri yolla.
Eski tül perdelerden gelinlik biçerdik
Kardeşimle kendimize durmadan,
Olmayan çayları,
Olmayan fincanlardan içerdik.
Olmayan kapıları açardık,
Olmayan ziller çaldığında.
Siyah papyonlu olurdu mutlaka
Resim defterimizdeki damat.
Yedi günde yarattığımız dünya
Mutlu olurduk pastel boya koksa.

Ve şimdi şöyle dua ediyorum Tanrı'ya:
Olanlar oldu Tanrım
Bütün bu olanların ağırlığından beni kolla!