Oblomovluk !
Hiç şüphesiz ki kitabı okuyan herkesin takıldığı , üzerinde düşündüğü , hatta kendince sorgulamalar yaptığı yepyeni ve bize Gonçarovdan miras kalan bir kavram.
Öncelikle " Oblomovluk " kavramı üzerinde durmak istiyorum. Sadece tembellik deyip geçmek haksızlık olur bu kavrama. Yarın kaygısı olmadan yaşamayı kim istemez ? Onun yerine işlerinin yapılıyor olmasını, efendi gibi bir hayat sürmeyi ?
Kimse inkar etmesin , herkesin dönem dönem ya da içinde ücra bir yerlerde bu isteği muhakkak uyanmıştır.
Oblomov'un ilk başta böyle olması bir seçimmiş gibi yansıdı. Ancak şartlar değiştiğinde de bu değişmedi , çünkü o bir yaşam tarzı haline gelmişti. Kitap boyunca bir silkelenme, bir doğuş bekledik ancak feci bir son ile Oblomov aramızdan ayrıldı.( Bir hayat böyle boşa yitip gitmemeli. )
Bir yanda kılını dahi kımıldatmayan, yan gelip yatan bir Oblomov ; bir yandan sürekli çalışan, işkolik denebilecek dostu Ştolz... Olga'dan bahsetmemek de olmaz. Yaşam enerjisi ile kıpır kıpır, durağanlıktan zevk almayan, hayatı tüm yönleriyle yaşamak isteyen bir kişilik. Sonuç olarak kahramanlarımızdan kimse mutluluğu bulamadı Hayatın anlam arayışı, mutluluk arayışı hep yarıda kaldı.
Eserleri karakterler çok net bir şekilde okuyucuya aktarılmış. Anlatım çok akıcı, sizi içine çekiyor adeta kitabın sonuna nasıl geldiğinizi anlamıyorsunuz bile . Efsaneydi.
Oblomovlu okumalar :)
İlber Ortaylı 'nın en beğendiğim eserlerinden biri oldu kuşkusuz. İnsanın yaşamına anlam katma çabalarında atılması geren adımları