Vehimlerin rahat bırakmadığı zihinler
Yeniden doğmak ister
Hele o masum ,zarif ruhlar,
Örselenmiş ruhlar,hayat bekler
Yaşıyorum sananlar yaşamaktan ne anlar
Ölüyorum diyenlerde ölmez hiçbir zaman
Neydi bu zindanın adı ?
Dur düşünme!
Içeriye güneş girmemeli
Parmakliklardan tutmali ellerini
Karmakarışık zihinlerde hayalin kurulmalı
Kokun beklenmeli bir ömür
Karanlıkları aydınlık zannetmeli ve
Teselli bulmalı duvarlardan
Olmayan var sanılan duvarlar
Varmış gibi dayanilip güvenilen duvarlar
Sahi bu zindanin adı neydi penceresi neredeydi
Yok ,yetiniriz yokluguyla
Madem yasatamiyoruz varligimizda
Genede hayali yeter,belki kokusu da eser ,belki bir gün güneş de girer .
Belki de hicbir zaman kurbağayı sevmemeliydi fareler