Hüzün; yüreğin, ruhun terbiyecisi. Hüzün direnen bir dilin yaşam kaynağı. Hüzün; en çıplak, en ince, en yalın duyguların yaşadığı mekan. Hüzün; acıyı, ezikliği, sıkışmışlığı, şaşkınlığı, yenilgiyi, kaybetmeyi ve çaresizliği yaşayan insanın anayurdu.
Hüzün; Rıfatê Darê'nin gözlerindeki yaş.