Naçizane Kalemimden.
Dostlar!
Boğulmak için suya,
Yanmak için ateşe gerek yok;
Bir damla, bir kıvılcım aşk yeter.
İkimiz
Üç oda bir sokak evimiz olsun
Öksüren bir sokak lambası, titreyen bir kedi ısıtsın içimizi
Anlayalım ki acılar da hayattadır..
Naçizane Kalemimden
Nacizane kendi kalemimden
Kafamız hafif dumanlı şu sıralar hangimizin değil ki sanki ?
Gözlerimiz ufka açıldı göğe bakınca bir an
Yürüdüğümüz yollardan geçebiliriz lakin bir daha fakat asla
O semtler bir daha bize çıkmamak üzere kapanacak
Kapandıkça biz daha da açmaya çalışacağız
Açamayınca bir kez daha tökezleyecegiz
Hayatımız yolunda gitmezken sevdiklerimiz nasılda gidiyor birer birer öyle değilmi?
bak, seni kaybettim gecenin mavisinde
belki de kayboldum gözlerinin renginde
aradığın ben değildim aşkın derinlerinde
ihanetinin sana yakışmadığının bilmişliğinde
sustum,
konuşmak işe yaramıyordu mahiyetinde
gittim,
ayaklarımın bağı çözüldüğünde
ah bu densiz kalbim hudutsuzca senin esirinde
kendi kalemimden naçizane :)
Kalemimden naçizane.
Mesele yanmaksa;
Alev kôr'a dönüşmeli.
Mesele hâr olmaksa;
Önce dil lâl olmalı,
Ve anlatamamalı derdini...
Kendi kalemimden gonullerinize naçizane dokunabilmek adına
Bir damla mutluluğa satmışız çokça benligimizi.
Mutluluğu bulmak adına ne çok kendimizden vermişiz.
Öyle güzel ve özel olan tüm cumlelerimizi, bunları hiç haktmeyen insanlara harcamış,
gerçek sevgiye tek bir kelime bırakmayıp, susup kalmışız, ne yazık ...
Peki, hangi sevgi gerçek nerden bilebilirdik ki ...
O kadar boşa kürek çekmişiz ki bu hırçın insanlar denizinde,
Bir arpa boyu yol alamadığımızı,
kalbimiz çoktan hissizlestiğinde farketmisiz.
Peki.Sevmek ne demek?
Sonun da üzülen kendi kalbimiz olacaksa, önce kendimize geç kaldığımız nedeni farketmiyoruz...?
İnsan kendini farkedip sevmeden,
Nasıl bir başkasını sevmeye cüret edebilir ki?
Ne.Buyük Ahmaklık ...
İnsan önce bir kendine sormalı, bir kişiye daha tahammüle gücüm var mı?
Bir kişiye daha katlanacak kalbim, hissim...
Bu ego değil, kendiyle kalmayı seven ve kendine sarılmayı öğrenen hiç kimsenin artık dünya üzerinde birinden beklentisi kalmıyor ...
Sevmek için.gec mi kaldık?
Bence soru yanlış,
Kendinizi sevmek için Geç kalmayın yeter ...
F.Atalan 🌼
Teşekkürler . ..
Kalemimden Nacizane Bir Kuple
Yazmak istiyorum
İçimde aylardır taşan nehirlerim var
Lütufsuzluğuyla yanıbaşımda uykular
Dinlemeye doymasın beni içtenlikle ışıldayan yıldızlar
Zikirlerim yükselmekte zararsız
Ruhum direnmekte firarsız
Arafın acısını tadarken benliğim
Loş ışığım seyretmekte kararsız
Şiirim tenhalaşıyor dizeler derinleşince
Acım hafifliyor heceler gülümseyince
Hayatım rüzgara karşı kalem tutmak gibi
İncinmesin diye sayfalar telaşla tutmak gibi
Dilimin ucunda sallanan fikirlerim
İsimsiz duygulara dolanmak gibi
Memnunca birleşen hüzün ve tebessüm
Olmazsa olmaz dostlarım gibi
Lisanım bazen ruhsuzlaşıyor
Selamsız sabahsız bakışlar gibi
Uzun saatler düşünüyorum
Nedeni söze gelmeyen satırlar gibi
Gizem YILDIZ
Bazen bir şarkı, bazen bir söz bazen kim bilir belki de rüzgarın getirdiği bir koku. Ben kimim ben neredeyim olmak istediğim yer neresi. Hepsi bir muamma. Bir yerdeyim ama neresi burası her şey herkes yabancı. Hep sahtecikten sevgi dolu büyülü tomurcuklar asıl gerçek ne, peki ne dokunur benim içime. Ne istiyorum ben bilmiyorum yolunda gitmeyen içimi kemiren şeyler var, bütün bunlar neyin sızıntısı. Bütün bu dünya neden bana bu kadar yabancı. Bir ben miyim kimsesiz yoksa ben miyim en kalabalık?
İçimde keskin cümleler, yüreğim o cümlelerin hedefi. Bu kendimin kendine en büyük cezası. Peki bu hangi günahın cezası ya da hangi masumiyetin ödülü?
Nacizane kalemimden '