İlk kez bir oyun okudum. Shakespeare ile tanıştım. Her ne kadar oyun olarak izlemek istesem de okumakta bir o kadar keyif verdi. Shakespeare' e neden hayran olunur onu anladım. Eskiden bu kadar abartılarak anlatım mı olur, edebiyat parçalamaya ne gerek var derdim. Şimdilerde evet bazı acıları anlatmak için edebiyat parçalanmalı hoş ne kadar anlatılsa da yeter mi bazı acıları dindirmeye bilemedim. Gerçekleri bilerek yaşamak mı bilmeden yaşamak mı? Bazen bildiğin gerçek seni sen olmaktan çıkarır eskiye dönemezsin. Hamlet bana bunu öğretti. Kulakların sağır kalmadığı yerde vicdan ruhu kör ediyor. Güzel bakamıyorsun artık. Ama olacak olanın da önünde hiçbir şey duramıyor. Demem o ki bazı kitaplara geç kalınmalı da öyle okunmalı. Çeviriye hayran olmamakta elde değil. Yani diyeceğim o kii abi adam yazmış
