Bugün atan kalbim yarın duracaktı,
öyleyse tadına varıp,
sonra pişman olup ağlamalı mıydı?
Bir yanım narsizm bir yanım nihilizm
iken, olası bir savaşa nasıl hazırlanacaktı?
Zaman böyle dolup taşıp içimden boşalıyordu,
saat erken ama telaşım zirvedeyken
beni bekleyen bir şey mi olmalıydı?
Bilmedim ben olanı biteni,
bilemem aklımdan geçeni,
uçurumun kenarındaki taşlar gibi
dağına göre yuvarlanmıştım da şimdi
kabahatimin içindeki masumu kim paklayacaktı?
İçimde göz yaşından başka bir şey kalmamış
ve ona rağmen kaskatıysam,
bu kalabalığa bir kerpeten mi lazımdı?
Yaşamadımsa da
saklayamadım yüzümden eksilen günleri
günden güne bekledim o günü
her şey plana uymuştu da
herkesin uyandığı gün
ölen ben miydim?
Bir şey daha vardı ki
artık seni yazmak
senden daha güzel mi olmuştu?