Kate ve Tully’nin dostluğu. Başta size ilham veren, içinizi ısıtan sonrasında sizi sinir krizi geçirten ve buna nasıl izin verirsin dedirten ama en sonunda sizin kalbinizi kırıp her şeye rağmen devam eden bir dostluk.
Gerçekten de son nefesine kadar dost kaldılar. Tully’nin bencilliği beni çıldırtsa da Kate hasta olduğunda her şeye rağmen onu aradı ve yanında olmasını istedi. Nasıl istemesin ki? Otuz yıldan uzun bir dostluk. Tully annesi tarafından istenmeyen yapayalnız bir kızken Kate ve ailesi ona bir aile, annesi anne babası baba oluyor. Üstelik Tully’a bir hayal bir amaç edindiren gene Kate’in annesi oluyor ki, o hayal için ne yaparsam mübahtır diyerek yaşıyor hayatını Tully. Bir gün çok ünlü çok
zengin bir televizyoncu oluyor ama en son yaptığı şey, Kate ile kızı Marah’ya kurduğu tuzak -ki Marah beni kanser etti kitap boyunca, sonunda da annesini ediyor da neyse- benim kalbimi çok kırdı. Ona rağmen Kate gene ona gitti çünkü son günleriydi. Johnny ise çok ayrı bir olay ki, Kate gene eskiden Tully’u istemesine rağmen onunla evlendi çünkü aşık olmuştu. Uzaktan bakınca Kate’e çok kızdım, aptal dedim, kabullenemedim ama yaşarken böyle olmuyor. Ama ne olursa olsun bir yakın dostlukta kıskançlık olursa çok zor bir ilişki olur. En azından çok yakın arkadaşa sahip ben, bu konu da rahatsız oldum. Kalemi harika ve akıcı, sonunda sizi gerçekten ağlatan ve gene de her şeye rağmen seveceğiniz bir kitap. Her yönden bir şeyler görüyorsunuz, çocukları için hayatından vazgeçen bir kadın ve kariyeri için aile kurma şansından vazgeçen diğer kadın tam bir örnek.
