"Korkma" dedi. Korktuğumu da biliyordu demek. "Nasıl korkmayayım?" dedim, "Öyle korkma demekle, yapma etmelerle çözülseydi bu iş, bunu ben de yapardım." "Kahraman, sen çok güçlü olmalısın." dedi.
"Söylemesi kolay..." dedim. Korkudan işlediğim suçu bile kabullenmeye cesaret edemedim, kaçtım!"
"Güçlüsün demedim, güçlü olmalısın dedim, farkı kaçırma. Güçlü olmak için hata yapsan bile onunla yüzleşmelisin. Yeri geldiğinde özür dilemek, mahcubiyet duymak, af dilemek de insanı güçlendirir. Ama kaçmak... İşte o tam bir korkaklık!"
Sayfa 23Kitabı okuyor
Raymalı-aga kendi zamanında çok tanınmış bir cırav (yırcı), bir ozan idi. Daha küçük yaşta ün kazanmıştı. Tanrı vergisi bir yetenek ve kişiliğinin üç güzel özelliği sayesinde bozkırın en ünlü yırcısı, âşık ozanı olmuştu: Güftesini kendi yazar, bestesini kendi yapar ve güzel sesiyle bunları hem çalar, hem söylerdi. Dinleyenler ona hayran
ötüken yayınevi
"Korkma. Geçecek oğlum, korkma." dedi. Korkma demek kolay! Babaannem boş sandalyeye bakıp orada olmayan arkadaşıyla konuşuyordu. Ben nasıl korkmayayım!
Sen şimdi yanmış ormanımın kuru ağaçlarına tomurcuk vaat ediyorsun. Ben nasıl korkmayayım? Ya mevsimliksen? Ya zehirliysen? Ya yakarsan beni? Ya severken öldürürsen? Ya severken ölürsen?
Mektep, özellikle Hoca Efendi gözümün önüne geldikçe keyfim kaçardı. Pek korkardım. Nasıl korkmayayım? Hoca Efendi'nin önünde ileriye doğru uzatışmış olan iki üç arşın uzunluğundaki sopalar, başucunda asılı olan kayışlı falakalar dehşetliydi. Bu falakaların bir de zincirlisi vardı!
Hoca Efendi, beni yaklaşık üç sene zarfında iki defa falakaya yatırdı. Ayaklarıma üçer değnek vurdu. Vurduğu yerde gül bittiğini görmedim, fakat hiç şüphesiz utanç ve ıstıraptan çehrem gülgûn olmuştu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Aziz ve Celîl olan Allah, peygamberi ve dostu İbrâhîm’e şöyle buyurdu: “Bu şiddetli korku niçindir?”
İbrâhim cevap verdi: “Yâ Rabbi, nasıl korkmayayım ve dehşet içinde olmayayım: Babam Âdem (as) ki yeri Senin yakınındaydı, onu Kendi elinle yarattın, ona Kendi rûhundan üfledin, meleklere ona secde etmelerini emrettin! Ve bir tek günahtan dolayı onu yanından uzaklaştırdın!”
Bunun üzerine Allah şöyle vahyetti: “Ey İbrâhim, bilmez misin ki sevenin sevgiliye karşı itâatsizliği çok zor gelir?”
