·
Not rated
SAFA VE MERVE - M. YAPRAK EPLİ
10/10 ️
#yorum
Selamünaleyküm sevgili okurlar,
Bugün dehşet ötesi mükemmel bir kitabın yorumuyla geldim sizlere. Daha öncesinde bildiğim yazarın kitabı olduğu için, güvenerek sizlere “Dînî kitap önerileri” olarak listede yazıyordum. İyi ki de yazıyormuşum, çünkü okuyup da önerdiğim diğer İslâmî kitaplar kadar
tek kitapta tüm oğuz atay kitaplarını tekrar okumuşum gibi oldu, iyi geldi. kitapta genel olarak atay’ın kitaplarını oluşturma süreçlerini okuyorsunuz. o kitapları önceden okuduysanız ve isimlere aşinaysanız yazım süreçlerine katılmak o kadar keyifli ki bir okur olarak. Günlük okumak bana hep birinin hayatına dahil olmuşum hissi verir ama bunda kendimi direkt oğuz atay’ın zihninin içinde buldum. ayrıca oğuz atay’ı (popüler kültüre yem etmeden) daha da abartmalıymışız, bunu fark ettim. kaliteli zevkleri olan bir yazarmış, okudukları, izledikleri.. kitap boyunca hiç sıkılmadan atay’la birlikte oyunlarla yaşayanlar’ı, tehlikeli oyunlar’ı, tutunamayanlar’ı yazıyormuşum gibi keyifli bir süreç geçirdim, yeri geldi onunla birlikte yazma sancılarını ben de çekti. gözümün,
üstünden süzülüp gittiği satırların nasıl bir süreçten geçtiğini gördüm. ama hiçbiri beni kitabın en sonundaki mektup kadar etkilemedi. “sevgili ilhami, ” diye başlayan, atay’ın berberi ilhami’ye yazdığı mektup.. kitabı kapattıktan sonra uzun bir süre bu mektubu düşündüm.
İNCELEMEDE İNECEK VAR! KUŞ VAR! KEDİ VAR!
Kitap incelemelerinde kitabın içeriğini uzun uzun tez yazar gibi yazanları ve kitabı önemli ölçüde anlatacak şekilde yapılan incelemeleri ben pek okumuyorum.
Kitabı almayı düşünmüyorsam okuyorum. Çünkü ona dair heyecanımı kaybetmek istemiyorum. Belki okuduktan sonra bakılabilir diğer okuyucular nasıl yorumlamış diye fakat göz attığım ne kadar
İnce hayat... Tıpkı başlığı gibi ince düşüncelerin kalem kalem aktarıldığı, tür olarak deneme olarak geçse de bence bir kişinin kendiyle, doğayla konuşması, yaşanılanı, gördüklerini betimleyip bir anlam arayışının yer aldığı muazzam bir kitap. Belki de "hayata, doğaya, dünyaya nasıl bir gözle bakmalıyız?" sorusunun cevabının vücut bulmuş hali diyebilirim. Çünkü kitap, tam olarak benim aradığım bir bakış açısını bana sunuyor.
Gelelim bana hissetirdikleri ve kattıklarına: Ruh halimin bu denli hayat bulduğu satırların varlığını öğrenmek, bu satırlarda dolaşmak hissettiğim her bir duygunun anlamını kavramama yardımcı oldu. Hani bir şeyleri bilirsin, düşünürsün ama anlamını sonra kavrarsın, tıpkı bu gibi varlığını bildiğim düşüncelerimin asıl anlamını kavradım bu satırlarla. Kendimden pek cok parçaya rast gelmek yalnız olmadığımı öğrenmemi, satırlarda sanki ben yazıyormusum gibi hissetmemi sağladı. Günlük yaşamda doğaya, çevreye, kısmen yaşama bakış açımın vücut halini almış satırlar. Bu ne büyük bir mutluluk ve şükür sebebidir. Kitapta da en çok üzerinde durulan konu Şükür. Öyle ki şükrettikçe şükür edecek şeylerin çoğalışını somut bir şekilde gösteriyor. Şükretmeyi, tevekkül etmeyi, yaşama bakışı, sorgulamanın insanı nerelere götüreceğini, bir şeyin detayına inmenin hangi kapıları açacağına her bir satırda rast geliyorsunuz.
E bir de öylesine geçtiğim bir yolda, kitabın kapağındaki ağaca denk gelebildiysem bu kitap başucu kitabım olmalı.
Umarım herkes bu kitapta kendinden bir parçaya rast gelir. :)
Milliyet Yayınları yazardan basılmak üzere bir kitabını istemiş. O da önsöz'de bahsettiği gibi #aziznesininaziznesindenseçtikleri olarak bu seçtiği öyküleri verip harika bir #derleme kitap ortaya çıkmış.
Kitabı okurken direk aklıma çok sevdiğim #hüseyinrahmigürpınar geldi. İki yazarda nüktedan, mizahi, güldürürken düşündüren yazarlar... Kitabı okurken kahkahayla gülerken alt metinde anlatılanı düşünmeden edemedim. Çok geç kalmışım okumaya bunu hissettim.
25 harika öyküden oluşan kitapta ki tüm öyküleri çok ama çok sevdim. "Nasıl Yazıyormuşum" öyküsü'nde kendisi ile yapılan bir röportajda sorulan sorulara verdiği cevaplar onun hiciv ve nükte' de ne kadar başarılı olduğunu gösterdi. Her öykünün altında hangi kitaptan alındığı dip not olarak düşülmüş. En arka sayfada "Aziz Nesin'e özgü başlıca yazım biçimleri" başlığı altında ona özgü kelimeler vardı. Bu da bana #josesaramago yu çağrıştırdı.
Mutlaka okuyun ve okutun tavsiyemdir.
192 syf.
7/10 puan verdi
Menkıbemin serapıydı sanki bu eser....
Bu satırları size yazdığım zamanda zihnim sanki bir mikserin içinde dönüyor gibiydi. Kaygılarım boyumu aşmış iken okudum bu kitabı.
" Çölde minnak adımlarla yürüyordum, mehtabın ışığıyla yıkanıp, kendi menkıbeme nasıl giderim bir yolunu arıyordum." Vakurca hoyratça hayallere dalıyor insan okurken, sürekli bir betimleme oluyor zihninizde, gözüne bir sanal gözlük takılmış ve adeta siz çölde piramitlere doğru gidiyormuşsunuz gibi bir hissiyat oluyor, sanki şems yukarda kavruluyorsunuz gece ise üşüyorsunuz.
Hatta bu satırları yazdığım zannettiğim yere inanamazsınız. Salaş ruhumun ,serseri hayallerim esiri olup alacakaranlıkta çöl kumunda bir mağaradan yazıyormuşum gibi geliyor. Aslında hepsi bu kitabın serabı işte.
Fevkalâde bir eser
Okumayın, serapa dalın ,
Halen ayaklarımın altında kavrulan çöl kumunu hissediyorum.
Keyifle okumalar.
