İnsanı en çok yoran şey heralde belirsizlik olmalı. Ne yapacağını, nasıl davranışlar sergileyeceğini ve işin sonunu bilmemek.. Bundan kurtulmanın tek yolu akışına bırakmak, teslim olmak, "nasip" kelimesini hayatının duvarına asmak en doğru düşünce olmuştur benim için. Çünkü gerçekten hayat belirsizlik içinde kaybolacak kadar uzun değil, hayata veda edeceğim zaman da belli değil. 20 yılımın son demlerinde bunu çok iyi öğrendim. Çok kırıldım, üzüldüm, zor günler atlattım, çok mutlu da oldum, birçok umudum da gerçekleşti veya yok oldu lakin tüm bunları nasip diyerek, olduğu kadar diyerek, teslim olarak atlattım. İçten içe derin belirsizlikleri, beklenilenin olmayışlarını, üzüntüleri hâlâ taşıyor olsam da nasipten öteye yol yok. Tek belli olan da bu..