Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
naz
naz
@nazandpenceyprep
full-time psikoloji öğrencisi, part-time yazar ve ölene dek okur.
4 Aralık
144 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
gizli ? tarih ? ikisi de değil
donna tartt’ı susturma derneği açıyorum ve tamamını fundlamaya hazırım yeter ki sussun ve yazarlıktan çekilsin yeter ki artık görüş fikir hayal belirtemesin
best book ever? absolutely.
i could say so many thing about this masterpiece, yet i’m out of words by its effect on me. i have never read anything as good as this before and i don’t think any of the words that leaves my mouth could ever explain how beautifully written this book was, from the plot to the tiniest details.
i will never forget it. it is so good i want to give it a million but that’s not possible, so i’ll give it the opportunity to own my heart.
Pek incelemelerle uğraşmıyorum, ama bu kitaba bir şeyler yazmadan geçemezdim. Çok uzun zamandır okuduğum en kötü, en kalitesiz, en saçma kitaptı. Reşit olmayan çocukların striptiz yaptığı, seks hayatlarından bahsedildiği, seks seks seks, gerçekçi olmayan lise hayatları (ciddiyim, kitabı yazan iki kadının da lise diplomalarının sahte olduğuna inanıyorum) içeren, Wattpad’de 14 yaşında çocukların hayal dünyasında kötü çocukları kurarak yazdıkları bir masal gibiydi. Midem kalktı, utançtan yerlere yattım, kendimden geçtim, o kadar kötüydü ki.
1 puandan daha azını vermek mümkün olsa muhtemelen verirdim.
Okur Takip Önerileri
Bu ikilemenin eli olsa da tutsam, vücudu olsa da sarılsam... O kadar güzeldi ki, ne söyleyeceğimi bilmiyorum. Enemies to lovers, one bed trope, found family, sapphic, ne ararsam vardı resmen. Plot çok güzeldi, karakterler çok derindi ve çok güzel bir karakter gelişimi okuduk. Dünya düzeni basit ama güzel yazılmıştı, asıl olay da bir sürü yerde ufak şeylerle desteklenmişti.
Ana karakterlerimiz arasındaki ilişkinin gelişimi ve toparlanması çok güzeldi, okuduğum en güzel sapphic fantasy kitabıydı. Kötü yorumları görünce korkmuştum ama haksız buldum hepsini, çünkü kitaplardan çok keyif aldım, birkaç günde ikisini silip süpürdüm. Keşke daha devamı olsa bu serüvenin, oturup okusam, yine dünyalarına girsem. Çok, çok güzeldi. Türkçeye çevrilmesini umuyorum ki fiziksel kopyalarına rafımda yer verebileyim. İngilizce pdf okumakla sorununuz yoksa ve LGBTQ+ fantezi kitaplarını seviyorsanız hemen, hemen okuyun!
Çok romantik, macera ve aksiyon dolu bir kitaptı, tam da synopsis’inde yazdığı gibi. Shadowhunters dünyasını tanıdığım ilk günden beri Alec ve Magnus’ın ilişkisi benim için çok önemli olmuştur, çünkü genç yetişkin fantezi dünyasındaki en önemli (ve ilk) eşcinsel çiftlerden biriler. Ayrıca Magnus all-time-favorite kitap karakterlerimden biri, o yüzden bu seriye balıklama daldım ve ikinci kitaba başladım bile.
Kitap yazarın okuduğum diğer serisi (Infernal Devices) kadar şairane ve ciddi değildi, aksine çok chill ve keyifliydi ve çok keyif aldım. Gerek Malec olsun, gerek tatildeyken kendilerini içinde buldukları karmaşa olsun, çok akıcıydı ve sürekli bölünmeseydim bir günde okurdum. Atmosfer çok güzeldi, Alec ve Magnus’ın ilişkilerinin ilerlemesi çok hoştu, ayrıca sonda Magnus’ın dairesindeki sahne... Çok söze gerek yok, kalbimi bıraktım.
Hemmen ikinci kitaba devam ediyorum, bu dünyaya dair daha fazla şey görmeliyim.
Son zamanlarda okuduğum açık ara en iyi NA fantasy kitabıydı. Kurulan dünya çok iyi ve üst düzeydi, zaman geçişleri muhteşem oluşturulmuştu, bir sürü plot twist vardı ve harika kadın karakterler vardı (üstelik ana karakterlerden biri queer?? evet!!), bir fantezi kitabından daha ne isteyebilirim ki?
İki ana karakteri var kitabın ve ikisi de çok güçlü, dünyayı değiştirebilecek kadar güçlü. Her zaman iyi değiller, kötüye teslim olabiliyorlar bazen, bu beni çok çekti. Olaylar çok iyi bir hızla ilerledi, her bölüm heyecanlı ve olaylıydı, bırakmak istemedim. Tekrar söylüyorum, dünyanın kurgulanmasına bayıldım. Çok profesyoneldi, üstünde baya düşünüldüğüne eminim. Harika bir dünya, keşke orada yaşasaydım.
Çok beğendim, direkt ikinci kitaba başladım zaten. Olaylar asla durulmuyor, çok destansı ve güzel açıklanmış. Daha çok okumak istiyorum! Bu seri bana yetmeyecek gibi bir hissim var, hadi bakalım...
Çok güzeldi, sürekli bir gülümseme vardı suratımda okurken. LGBTQ+ karakterlerin sadece komik yan karakter olmadıkları, akıllıca kurgulanmış kitaplarda baş kahraman olmaları beni o kadar mutlu ediyor ki... Representation bu yüzden çok önemli işte; benim gibi, Alex ve Henry gibi tüm eşcinsel çocukların hikayelerde normal bir şekilde var olduklarını görebilmemiz için.
Amerikan seçim sistemi, politikasıyla ilgili tek bilgim üniversitede aldığım demokrasi dersi sayesinde ama kitabı okurken zorlanmadım, yazar gayet basit ve açıklayıcı bir şekilde yazmış seçim sürecini, başkanlığı ve First Family olmayı.
Ellen’ın Alex’i, Catherine’in de Henry’yi karşılıksız desteklemesi beni o kadar mutlu etti ki. Çok seviyorum destekçi aileleri kurgusal olsa bile, aynı zamanda da duygulanıyorum çünkü keşke benim ailem de bana böyle yaklaşsaydı.
Neyse, kendi hayatımdan bahsetmeye gerek yok, olay bu kitabın çok hızlı, keyifli ve sevimli bir okuma olması. Reading slump’taysanız öneriyorum, değilseniz de öneriyorum, bence herkes okuyabilir bu kitabı.
Nasıl anlatırım hislerimi bilmiyorum ama bu kitap beni parçalara ayırdı. Bildiğin kırıldım yani, açıklayamıyorum.
Serinin en iyi kitabıydı, o kadar farklı duyguyu aynı sayfada, aynı bölümde yaşadım ki allak bullak oldum. Kitapla ilgili tek sıkıntım aşk üçgenlerinden nefret etmem, ama yazar bir şekilde bunun gereğinden uzun yaşanmasına engel olmuş. Tessa iki aşkıyla da bir ömür geçirdi, epilogue’u okurken o kadar üzüldüm, sevindim ve ağladım ki...
Belki ben çok abartıyorum hislerimi, belki PMS’tendir ama işte, mahvoldum. Jem’in gidişi, Will’in gelişi, Tessa’nın meleğe dönüşmesi; Henry’nin sakatlığı, Cecily, Sophie’nin shadowhunter olması... O kadar çok duygulandığım şey oldu ki.
Pek anlam veremediğim bir diğer şey yazarın kolaya kaçarak infernal device’ları Mortmain’in yaşamına bağlaması oldu, o ölünce ölmeleri falan. Kesinlikle uzatmak istemediği içindi bence, yoksa o iblisler neden ölsün ki Mortmain de ölünce? Buradan bir kitap daha çıkardı bence ama yazar trilogy olsun demiş, iyi de demiş, daha uzun seriler yoruyor insanı.
Baya iyiydi ya, atlatamıyorum bir türlü. Bitirdiğimden beri düşünüyorum, aklım sürekli buna kayıyor. Keşke bir daha en başa dönüp hiç okumamış gibi deneyimleyebilsem bu kitabı.
İlk kitabı daha çok beğenmiştim ancak bu kitap da neredeyse ilki kadar iyiydi. Sadece ilk kitaptan biraz daha durgun geldi bana. Yani, evet, bir şeyler oldu, ama pek büyük olaylar değildiler. Yazarın asıl vurgunu üçüncü kitaba sakladığını umarak bu hafif durgunluğu görmezden geldim çünkü okurken hiç sıkılmadım, gayet akıcı ve keyifliydi.
Beni şaşırtan bazı dönüşler oldu kitapta, ilk kitapta bu kadar yoktu, o yüzden artı puan. Karar verdim ki Tessa’dan hoşlanıyorum ama aşk konusundaki düşünceleri ve hislerinden nefret ediyorum. Tessa güçlü bir karakter, ta ki konu Will ve Jem’e gelene kadar. Dediği bir şey vardı, “İnsan iki kişiyi sevebilir mi?”. Sevebilir ama bence Tessa ikisini de sevmiyor... Will’e aşık, Jem’e de ihtiyaç duyuyor gibi. Ama aradaki farklı anlamıyor, bu herkesi üzecek gibime geliyor. Zaten birilerini çoktan üzdü.
Will’in character development’ı bana biraz hızlı geldi, her ne kadar başındaki beladan kurtulsa da üstündeki beş yıllık rolü bu kadar çabuk atmasını anlamlandıramadım, çünkü biz insanlar nasıl davranırsak zamanla ona dönüşüyoruz.
Bu kitapta clockwork robotlarla ilgili pek olay yoktu, asıl plot o olduğu için beni biraz rahatsız etti ama dediğim gibi, üçüncü kitaba sakladığını düşünüyorum yazarın asıl savaşı. Çünkü son kitap yani, başka nasıl bitebilir ki...
Clockwork Princess’e de başladım, yine başladıktan sonra yazıyorum incelemeyi. Kafam karışmadan yazmayı bırakayım. Güzeldi kitap.
İncelemesini birkaç gün geciktirdim ama bu kitap...
Yazarın dünyayı kurgulamasına bayıldım, her şey çok gerçek ve düzenliydi, üstünde baya çalışıldığı belliydi. Açıkçası zaman kavramıyla ilgili bir şey diyemem, çünkü 1800lerle ilgili bildiğim tek şey tarihi olaylar, gündelik hayatı bilmiyorum. Yine de yanlış gibi hissettirmedi, her şey çok akıcıydı ve kapatmak istemedim, tek oturuşta bitirebilseydim bitirirdim.
Baş karakterimiz ve asıl kızımız Tessa seçilmiş kişi, hepimiz bu trope’tan sıkıldık sanki ama çok büyük bir sıkıntı teşkil etmedi bana, çünkü Tessa klasik seçilmiş karakter değildi. Bazen çok sevdim, bazen sinirlerimi bozdu ama genel olarak iyi yazılmış bir karakterdi bence. Will ve Jem hakkında ne diyebilirim bilmiyorum, bence kitabı okuyup onları sevmeyen bir kişiye rastlayamayız. Görünüşte iki zıt karakter ama çok güzel bir dostlukları var.
Olayların işleniş şeklini sevdim, kitabı okurken hiç sıkılmadım. Neredeyse hiçbir şey olmuyorken bile sıkmayan bir yazımı vardı yazarın, akıp gitti; zaten çoğunlukla aksiyon vardı. Şu anda ikinci kitabı okuduğum için oradan bahsetmemek için kendimi zor tutuyorum ama bu inceleme ilk kitap için, bahsetme, bahsetme.
Kısacası, bu ay okuduğum en iyi kitaptı. Zaten bu ay çok okuyamadım, orası ayrı...
Sonu...
İlk 300 sayfa bence pek gerekli değildi, uzun uzun anlatılan o kısımlar hikayeye pek katkı sağlamadı. O sebeple ilk 300 sayfada biraz zorlandım, ama son 200 sayfa... Ağzım açık çevirdim sayfaları, o kadar iyiydi ki kitabı elimden bırakmak istemedim.
Yazar dünyayı çok iyi yansıtmış, kurgulama ve yazma şekline hayran kaldım. Zaten Ay Günlükleri’nden sevdiğim bir yazar Meyer, ama bu kitap o seriden çok daha iyi bence ve serinin ne kadar iyi olduğu ortada. Muhteşemdi. Çok acı dolu, çok etkileyici, çok iyi bir sondu. Karakterlere ve gelişimlerine bayıldım, olayların hızına ve gerçekleşme şekline bayıldım.
Sonunda biraz ağladım, biraz sinirlendim, Catherine’e ve o kalpsiz kraliçeliğine hayranlık duydum. Sırf ilk yarısının yavaşlığı için bir puan kırıyorum çünkü bir stand-alone’da dünyayı oluşturmak için bu kadar zaman harcanmamalı bence, ama haricinde puan kırmayı denesem parmaklarım kırılır. Çok iyiydi. Wow...
Kitabın 50. sayfasında reading slump’a girdim, sıkıntı kitapta mıydı bende mi bilmiyorum.
İlerledikçe güzelleşti aslında, ama her ne kadar kalemini çok sevsem de Jennifer Mcmahon’ın tarzı olduğu yerde sayıyor ve her kitap bir diğerine o kadar benziyor ki, “ben bunu daha önce okumadım mı?” diye düşündüğüm çok yer oldu. O pattern’dan çıkabilirse çok muhteşem şeyler çıkarabilir ortaya ama nedense kafayı küçük kasaba, iki kız ve bir erkek çocuğu, ortadaki cinayetler ve onların gelecek ile geçmiş bağlantısına takmış kalmış kadın. Kitap güzel mi, evet; diğer kitaplarının aynısı mı, yine evet. Çok keyif alsam da bir yandan beni 10 günlük bir reading slump’a soktu bu kitap, o yüzden şu anlık elimdeki son Jennifer Mcmahon kitabı olduğu için mutluyum.
Fena değildi ama yeter artık be kadın...
Son zamanlarda yaşadığınız en büyük hayal kırıklığı ne diye sorsalar bu seriyi gösteririm. Gördüğüm herkes çok beğeniyordu, ben de seriyi takım halinde aldım ve bunu yaptığıma o kadar pişmanım ki... Tek tek ilerleseydim sadece ilk kitabı alır ve seriye devam etmezdim, o kadar bunaldım çünkü.
Her kitapta yazarın dili kötüleşiyor, olaylar saçmalaşıyor ve evet fantastik bir dünya ama gerçekten o kadar uzaklaşıyor ki her şey inanamıyorum. Bu kitapta Vhalla sonunda imparatora istediği zaferi kazandırdı mesela ama nasıl? Vhalla hiç eğitim almamış bir büyücü ve buna rağmen inanılmaz güçlü, nasıl?
Karakterlerin hiçbir derinliği yok, herkes Vhalla’ya hayran ama Vhalla tam bir çile. Çok garip. Elecia, Vhalla’yı hiç sevmezken bir anda Larel’in yerini doldurdu, çok garip. Neden her şeyi Vhalla yapıyor? Kitapta onlarca güçlü olması gereken büyücü varken neden hiçbir eğitimi olmayan Vhalla hayat kurtarıcı? Neden İmparator Vhalla’dan ölümüne nefret ediyor? Hepsinin davranışları çok manasız ve hareket biçimleri beni HASTA ediyor.
Seri elimde bulunduğu için devam edeceğim çünkü verdiğim paraya kıyamıyorum ama keyif alamıyorum, bir sonraki kitap daha güzel olacak diye inanmak istesem de olmayacağını biliyorum. İnanılmaz gerçekten.
Vay canına. Vay. Canına.
Bu kitabı sadece 3 saatte bitirdim, o kadar sürükleyiciydi ki elimden bırakamadım. Son zamanlarda okuduğum en rahat okunan, akıcı psikolojik gerilim romanı olabilir. Yazarın dili çok yalın, bir o kadar da etkileyiciydi. Kolay okunmasından o kadar etkilendim ki hemen bu yazarın diğer kitaplarını alışveriş listeme atacağım, başka kurgularını görmek ve zihnine daha çok dalmak için sabırsızlanıyorum.
Kurguya gelirsek, açıklayarak size yazık etmek istemiyorum çünkü spoiler vermeden açıklamamın yolu yok. O kadar iyi kurgulanmıştı ki sonunu tahmin etmek neredeyse imkansızdı, bu kadarını kesinlike beklemiyordum. Her sayfayı şaşkınca çevirdim, hızla çevirdim, müthiş bir keyifle çevirdim.
Çok iyi bir kitaptı, çok başarılı buldum her şeyiyle. Psikolojik gerilim seviyorsanız KESİNLİKLE okuyun.
Hayır...
Hayatımda okuduğum en sıkıcı kitaplardan biriydi sanırım... 100 sayfa bile değildi topu topu ama okurken o kadar süründüm ki, 600 sayfalık kitapları bundan daha rahat bitirdiğim olmuştur. Stefan Zweig’la bir problemim var, yazdığı hiçbir şeyden keyif alamıyorum, bir şey öğrenemiyorum, kendime hiçbir şey katamıyorum. Olmuyor, olmuyor. Kalemini hiç beğenmiyorum, yazdığı şeyler çok sıkıcı, kendisi de çok sıkıcı. Çok cinsiyetçi, garip şekilde ırkçı betimlemeleri var, her bir satırından nefret ettiriyor nasılsa.
Neyse ki şu ana kadar okuduğum iki kitabı da hediyeydi ve boşu boşuna para vermedim, şahsen ne kadar ince ve ucuz kitaplar olsa da bana bu kadar sıkıntı getiren şeylere para ödemek canımı yakardı.
Yeteri kadar hakaret ettim sanırım, burada bitireyim. Konudan bahsetmem manasız çünkü o da manasızdı zaten. Çok sıkıldım. Pas.
