Nazlı Kaya
@nazliikayaa
Per aspera ad astra
26 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
48 syf.
8/10 puan verdi
·
15 günde okudu
Aslında metinde başka bir cümle daha var, belki de tamamlayıcı bir yerden: İhtimalsizliktir ölüm. Mutluluğun, özgürlüğün, güzel ve iyi yaşamın temel dayanaklarından biri insanın ihtimallerinin elinden alınması sanırım. Hayatın her alanında ve her yerinde. Yıllar geçtikçe daha çok fark ediyorum bunu. Rahat yaşamak, konuşabilmek, ses çıkartabilmek, tatil yapabilmek, denize girebilmek, bomboş durabilmek, gülebilmek gibi.
Kitap Kafası eki, sayfa 6Kitabı okudu
Nazlı Kaya tekrar paylaştı.
İnsan arkadaşlarını düşmanlarından daha zor affediyor.
Sayfa 278 - Ayrıntı Yayınları
Okur Takip Önerileri
372 syf.
8/10 puan verdi
·
9 günde okudu
"... O gece birbirimizi daha önceden tanıdığımızı sanmıştık. Hiç kuşkum yok ben seni çok uzun zamandır, belki de görmeden çok öncesinden seviyorum. Çünkü bazen insan içinde birini taşır, bilmediği birini ve onu gördüğünde yaşamı boyunca sevdiği insan olduğunu anlayıverir."
Sayfa 248Kitabı okudu
"Niye ben?" diye soruyor. "Niye beni seçtin?"
"Seni seviyorum," diyorum, korkusuzca bakarak ona.
"Sevmeyi istiyorsun," diye düzeltiyor. "Yalnızca bir beklenti bu."
"Öyle olsa bile sonuç değişmeyecek çünkü seni yeniden yaratırken kendimi de yeniden var edebilmeyi umuyorum Eda."
Sayfa 247Kitabı okudu
Ak kareler bendim karalar sen biz ikimiz kolay çözülmez bir bilmeceydik.
Sayfa 217Kitabı okudu
Belki sen de hiç olmadın, yoktun benim gibi. Abuk sabuk, acımasız bir romanın kahramanları ya da bir eski zaman masalıydık biz. Gerçek şu ki sevdim seni ben.
Sayfa 217Kitabı okudu
Gel gelelim yarayı kaşırsan kanar. Ne yararı var bunun? Sana ne yararı var yaralarının kabuklarını yolup durmanın, hiç düşündün mü çocuğum?
Sayfa 198Kitabı okudu
O zaman yaşamıma kısa süreli bir konuk gibi değil, temelli katılmış olduğuna yürekten inandım.
Dedim ya bu ilk yanılgım değildi.
Sayfa 189Kitabı okudu
Benim için o kesinlikle okumayı beceremediğim bir el yazısı olamazdı. Kırgınlığını hoyratlıkla gizleme çabası boşunaydı. Şarkısını yeniden duydum. Sesi, baş edilmez acıklı bir çığlık gibi yüreğime ulaştı. Onu seviyordum. Böylesine özgün ve anlaşılmaz biri olduğu için seviyordum asıl. Sakınarak, korku dolu bir hazla, çocuksu bir saflıkla ve çekici bir yabancıya duyulan merakla
Sayfa 189Kitabı okudu
Yaşam başlı başına bir aldatmacaydı zaten. Gizlerini çözmeye çalıştığımız karmaşık bir oyundu. Oysa içinde hiç kimse bütünüyle kendisi değildi. Kendini arama ve bu karmaşayı kavrama çabası körlüğün, dünyaya duyulan korkunun ve ne olursa olsun bir yere sıkı sıkıya tutunma isteğinden doğan bağnazlıkların duvarlarını yıkabilecek tek şeydi. Öyleyse neden kaygılanıyordum, niye incinmiştim bu kadar?
Sayfa 188Kitabı okudu
Aşkın mayası yüksek dozda kuşkuyla karılmıştır. O gemi durgun sularda seyretmez. Belirsizlik, kaygı, şiddet ve korkuyla çifte kavrulmuştur. Güven ve can sıkıntısına gelemez. Aşk, sadomazoşisttir.
Sayfa 167Kitabı okudu
Acı önemli değil, acı bir şey değil. Evler yaşamıyor, sokaklar kimsesiz kedilerle dolu. Çöpler toplanmıyor. Çoktandır gökkuşağı görülmedi. Mezarlıklar tez zamanda kuruyup sararacak fidanların dikildiği parklara dönüşüyor hızla. Gece bekçilerinin hepsi emekli edildi. Yirmi yaş dişleri çıkmıyor artık. Bütün camlar buzlu. Sözcükler kırık dökük.
Yakında.
Buzul çağı.
Sayfa 153Kitabı okudu