W
@nazliyuce
Insan yaşıyorken özgürdür
16 okur puanı
Aralık 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“Oysa o Tanrı ve insan düşmanının bile dostları, yardımcıları vardı; bense yapayalnızım”
“Lanet olası yaratıcım! Kendinin bile tiksintiyle sırtını döneceğin böylesine korkunç bir canavarı ne diye yarattın?”
“Ne tuhaf şu bilgi denen şey! Kayalara yapışan yosunlar misali zihni ele geçiriyor”
Okur Takip Önerileri
“Yatarız; bir düş, uykuyu zehirlemeye kadir,
Kalkarız; başıboş bir düşünce günü kirletir,”
“Ancak ben gerçekte ağır hastaydım ve dostumun sınırsız ve kesintisiz ilgisinden başka beni hayata döndürecek hiçbir şey yoktu.”
“İyilik ruhunun gösterdiği gayret dolu bir çabaydı bu; ama hiçbir faydası olmadı. Alın yazısı fazlasıyla baskındı ve onun değişmez kanunları, kati ve korkunç yıkımımın emrini çoktan vermişti.”
ölsen haberi olmayacak birine nasıl oluyor da kırılıyorsun?
“Hiç dostum yok, Margaret. Başarının heyecanıyla tutuştuğum anlarda sevincimi paylaşacak kimsem olmayacak. Hayal kırıklığına uğrasam, etrafımda beni derdimden uzaklaştırmaya çalışacak kimseyi bulamayacağım.”
“Kendi hissettiklerini herkesin hissetmesini istemişti, içindeki hiçlik duygusunu genç insanlara bulaştırmak, onları dönüşü olmayan bir yolda saatte 200 km hızla giden arabalara çevirmek istemişti.”
“- Sadece et yığınları kendini asar. Sadece onlar bileklerini keser ya da ilaçla ölmeye çalışır. Kafaya ateş etmek! İşte, yapılması gereken bu! Sadece düşünmekten yorulanlar beyinlerini öldürmek için şakaklarına dayarlar namluları. Düşünmekte daha da ileri gidenler susturucu takarlar silahlarının namlularına. Kimse duyup da toplamasın cesetlerini diye. Düşünmekten çirkinleşmiş beyinlerine benzesin dört gündür kokan bedenleri diye. Tek bir kurşun! Dünyanın en ağır sorunlarını çözer. Sadece düşünenler deler kafatasını.”
“Bazen elimi yüzüme götürdüğümde bir burun, bir göz, bir ağız bulamamaktan korkuyorum.’ İşte böyle söylüyordu kitabında. O zamanlar benim için hiçbir şey ifade etmiyordu bu cümle.”
“. Rio, Koma’yı öldürüyordu. Cinayeti herkes seyrediyordu.”
“- Ben, diyordu, insan değilim. Çünkü üşüyorum. Sizler üzerinizi hatıralarınız, aileleriniz, dostlarınız, mesleklerinizle örterken ben üşüyorum. Çünkü bunların hiçbirine sahip değilim. Ve olmak da istemiyorum. Benim üzerimde sadece kaşmir bir takım elbise var. Sahip olduğum tek şey bu. Beni sizden koruyan tek şey. Siz çıplakken üşümezsiniz, ama ben titrerim. Bütün dünyaya karşı kaşmir bir takım elbise. Soyunursam ölürüm... Görünmez giysileriniz birer birer yok olduğunda öleceksiniz. Belki de uzun zamandır ölüsünüz. Masanın ortasındaki, ağzına portakal sokulmuş bu domuz kadar ölüsünüz... Hepinizi yemek istiyorum. Yiyip bitirmek. Doğal dengenin içinde hiçbir yeriniz yok. Aklınız ve onun ürünü olan dünya utanç verici. Hepinizi yemek istiyorum.”
.
“Tekrar kapattı gözlerini. Görülecek bir şey olmadığını on ikinci yaşında anladı.”