Ne zaman baba ne zaman :d
Böylece bu konudaki genel görüşümü galiba Türkiye hakkında bir İngiliz devlet adamının (galiba Disraeli’ydi) söylediği ünlü sözle bitireceğim: “Türkiye geleceği parlak bir ülkedir ve hep öyle kalacaktır.” Ne zamana kadar? Bilmiyorum. Galiba dünyanın, çağdaş dünyanın gerçekleri bizi -ve tabiî etrafımızdaki diğer Orta Doğu ülkelerini, Müslüman ülkelerini- her tarafımızdan sıkıştırıncaya, sırtımızı hiçbir yere kaçamayacak şekilde çağdaşlığın duvarına dayayıncaya kadar.
“ Hiçbir şey olmamış gibi yapabilmek için, sıradan şeyler düşünmeye bütün gücümle kendimi zorladım. Tıpkı çocukluğumda ve ilk gençliğimde sıkıntıdan patlayarak metafizik düşüncelere kapıldığım zamanlarda olduğu gibi, kendime şu soruyu sorduğumu hatırlıyorum: ‘Ne düşünüyorum şimdi ben? Ne düşündüğümü düşünüyorum! ‘ “
Sayfa 255
Bu ay zaten bir kitabı (
Boncuk Oyunu) yarıda bıraktığım için ikinci bir kitabı daha yarıda bırakmak istemedim Sadece bu yüzden bu kitabı bitirdim. O da zorla oldu.
Kitap 
Tutunamayanlar ile fazlasıyla paralellik gösteriyor. Ona mi özenilmiş kim bilir...
Karakterin iç dünyası, sürekli kendi kendisiyle konuşmaları, kitabın anlatım tarzı vs. çok benziyor. Ama ne yazık ki bir Tutunamayanlar olamamış.
Bu monologlar saçmalamaya dönmüş, edebi ve duygu yönü bence eksik kalmış. Arada bir güzel kısımlara da rastladım ama genel olarak kitap marjinalliği yakalamaya çalışırken saçmalamış...
Monologlar hem samimiyetten uzak hem de edebi güzellikten uzak. Gariptir ki bazı cümleleri ilk okuduğumda güzel gelirken ikinci kez okuduğumda saçma geldi. Zorlama bir roman olmuş...
Ne zaman
geriye giden
bir yol bulsam, içimde bile
olsa o yol,
yakıyorum o yolu hemen.
Bizler kendimizi, doğru niteliklerin kuşaktan kuşağa aktarılmasını, çocukların ülkelerine ve vatanlarına karşı doğru bir tutum edinmelerini sağlamaya adadık. Bir zamanlar Japonya'da bizleri birbirine bağlayan bir ruh vardı. Bugün genç bir çocuk olmak nasıl bir şeydir, düşün bir kere. Okulda hiçbir değer öğretilmiyor - yalnızca yaşamdan ne istiyorsa onu bencilce istemesi gerektiği dışında. Eve döndüğünde annesi ile babasını, annesi babasının istediği partiye oy vermeyi kabul etmediği için kavga ederlerken buluyor. Ne biçim bir şey bu?
Ey Sevgili.
Üşürüm!
Ne olur aklından çıkarma beni. ..
Olmak istediğim her şeyi olmam, yaşamak istediğim bütün hayatları yaşamam mümkün değil. İstediğim bütün yetenekleri geliştiremem mümkün değil. İstememin nedeni ne peki? Hayatımda olası bütün zihinsel ve fiziksel deneyimlerin her bir rengini, tonunu ve her çeşidini yaşamak istiyorum
~ Sylvia Plath~
DominigoKitabı okudu
Korku ve istekler ne zaman akılla geldi?
Bunca güvenle hangi hayali kurarsın ki
Sonunda pişman olmayasın?
(Juvenalis)
Sayfa 161
Bilmiyorum bu kaçıncı yıkılışım... Dönüp dolaşıp Sana geliyorum Allah'ım, derdim ne olursa olsun senden gitmiyorum. Hayırlı kapılar açıldığında şükretmeyi de nasip eyle Rabbim.