- Şurdan döneceğim galiba. (Dönülür)
- Düz gidersem, hemen soldaymış. (Düz gidilir, solda bir tabela görülür, tabelaya rağmen emin olunamaz çünkü arka kapıyı bulmuş Matruşka, ön tarafları sevmezdi zaten hiç.)
İçeri girilir. O la la! Işıklar, yansımalar, sesler, koku, hızlı adımlar.. (Derin nefes al-ver, al-ver..)
Ve gelir kurtarıcı ses;
-
Medine Ana
"Etmedik em koymadım sana yavrum, koymadım kuzum. Baban gelsin birazdan, varak gidek Nefer Emmi'ye. Son çare onda."
Medine Ana, beşiğin başında hasta bebesiyle, kocasını bekliyordu. Şu yaz gününde yaylaya yarılıkçılığa gitmişti ekin biçmeye. İki çuval buğdayla dönse kışı rahat geçirirlerdi çoluk çocuk. Bir yanda hasta bebesi öte yanda
Yüzleşme
Rüzgârı arkama alıp terminale doğru yürümeye başladım. Sigaramı yaktım ve dumanını havaya üfürdüm. Duman, rüzgârın etkisiyle yalpalayarak gökyüzünde dağılıp gözden kayboldu. Mutlu oldum. Böyle küçük şeylerden mutlu olurdum. Küçük şeylerden mutlu olan insanlar, küçük şeylerden mutsuz da olabilirdi. Yürümeye devam ettim. Terminal yakınında bir çay
Citiali, siyah, papilio thoas, king page swallowtail, sarı, sarı, sarı, kanat, kelebek, toz, maua, papakura, mayan satar, king, siyah, citiali…
Rıhtımda ayaklarını süre süre yürümeye başladı. Kırık tahtalar ayaklarına takılıp sendeleyerek arşınlıyordu rıhtımı. İçi sızlar hali vardı ve hüzün dökülüyordu yüzünden. Adımlarını daha da yavaşlattı.
Benim Hikayelerim IV FİNAL
Böyle bizimkisi de ondan sebep; Her hikayenin bir sonu var yani, geldik bizim hikayenin de sonuna. Bazen gerçeklerden ne kadar korksanda onlardan ne kadar kaçmak istesen de zamanı belirsiz bir anı yüzüne tokat gibi çarpıyor bildiğin bütün gerçekleri.Umursamamak olan biteni; memleketi, dostları, öleni, düşeni yani hiç hiç umursamamak. Bakınca
Bir fincan kahve ve saat sabah beş,
Ne zamandır yazmıyordum.
Ama kaçsamda, çevirsemde başımı,
Yine kalem elimde…
Bir nefes sigaramdan alırken,
Bir yudum sen,
Nedir bu gözlerimi yaşartan, sen mi ?
Yoksa duman mı karışan geceye…
Televizyonu kapatamıyorum,
Ses olsun çevremde diye,
Ve çıkamıyorum odamdan hani olur ya,
Başka bir ses beni kendine bağlar da,
Bırakıp gider tekrar diye…
Bitiyor sigaram ve göz kapaklarım,
Kapanıyor zamanın tesiriyle.
İyi geceler kalem, iyi geceler kâğıt,
Ve küllük gider,
Yine her zamanki yerine.
Üzgünüm televizyon sana uyku yok bu gecede.
Biliyorsun çünkü alıştım senin sesine.