Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Öncelikle bana yeni bir kitap borçlu Harun Çelik.Yeni bir Harmatan yani.Çünkü elimde ki kitabın neredeyse her satırı çiziklerle dolu.Üzerleri değil altı.Zira altı çizilmeyen bir kitabın üstünü çizin gitsin derler.
Harmatan bulutlarının(sahra çölünden çöl fırtınaları ile kalkan ve şehirlerin üstünü kaplayan yoğun kum ve toz bulutları) üzerinde
Kısa bir macera oldu Vejetaryen. Amacı da o zaten. Daha ilk sayfalardan, hiç beklemediğim bir kurguyla karşılaştım. Anlatımın akıcılığı da beni konuya ayrı bir yakınlaştırdı.
Farklı bakış açıları söz konusu Vejeteryan'da. Üç farklı gözün perspektifinden tek bir hikaye anlatılıyor. Kocasının, eniştesinin ve kız kardeşinin gözünden Yonğhe'nin sessiz çığlığını duymaya çalışıyoruz.
Kitap boyunca sanki üzerimde kara bulutla gezdim. Okuduğum tüm kitapları kafamda film olarak izlerim ve her filmde olduğu gibi kitapların da birer rengi vardır benim için. Çünkü renk görsel anlatımda en önemli unsurlardan biridir. Vejetaryen gri renkle boyanmış bir film benim için. Karamsarlık, baskı ve şiddet çerçevesi dahilinde vermek istediği mesajları aktarıyor.
Günlük hayattan herkes bunalır. Her ne kadar uğraştığınız iş sevdiğiniz iş de olsa nefes almak için gerekli alanı bulamazsanız rutin, ip gibi dolanıe boynunuza. Toplum baskısı, duygusal şiddet, fiziksel şiddet, nesneleşme; ve bunların hepsinin hedefi olan insan. Ve bu insan, kaçış yolu arıyor. Aklının en ücra köşelerinde kendi ile başbaşa kalmaya, kendini anlamaya çalışıyor. Bu sadece bu kitapta görebileceğiniz bir durum değil. Toplumu detaylı bir şekilde incelerseniz zaten bu durumun bize yabancı olmadığını da görürsünüz.
Yılın gerçekten en başarılı eserlerinden biri, Vejetaryen. Tabii ki buna bu sene çıkan ve büyük ses getiren eserlerin en azından büyük bir çoğunluğunu okumadan karar vermemek lazım fakat, en iyisi olmasa bile en iyiler arasında kendini gösterecektir Vejetaryen.
Not1: Bu bir inceleme değildir. Tür olarak ne olduğunu henüz ben de bilmiyorum. Bir denizkızının ruh birikintilerinden fazlası da olmayabilir.
Not2: (Hâlâ eserin konusu ya da işleyişi hakkında hiçbir fikri olmayanlar varsa) bol miktarda ipucu içerir.
Not3: Eserde geçen ve denizkızı tarafından bozuma uğratılmış cümleler ' ' ile, doğrudan alıntı
Yalnızlıklar…
Bir kelime kaç farklı şeye benzetilebilir? Bir kelimeden yola çıkarak kaç farklı diyar gezilebilir? Kurulan cümleler, sanatlı dilde yazılmış her metinde olduğu gibi insanı duraksatıp düşündürüyor. Hele ki vakit gece yarısını çoktan geçmiş, saat 4’e ramak kalmış, geceye karışan köpek sesleri ve hafif bir lamba uğultusundan başka ses
" İçimi dökeceğim bir Sakarya kaldı; asıl facia ve son perde..."
Asıl facia, son perde Kurtuluş Savaşı...
Anadolu cayır cayır yanıyordu... Her kafadan, her topluluktan ayrı bir ses: Padişah!.. Hilâfet!.. İngiliz Mandası!.. Amerikan Mandası!..
Hiçbiriyle yetinmeyip yaralarını geçici merhemlerle dindirmek yerine kanata kanata istiklâl
Aylin Yengin'in Türkçeye çevirdiği roman, fabl türünde yazılan, inanca dair bir macerayı konu alıyor. Kitabın kahramanı Pi Patel, Hindistan'ın Pondicherry kentindeki hayvanat bahçesini idare eden bir ailenin 16 yaşındaki oğlu olarak öne çıkıyor. Doğru inancı yakalamak uğruna tüm dinleri incelemeye ve cemaatlerinin mensubu olmaya çalışan Pi, bu durumu ailesi ve dini liderler fark edene kadar sürdürüyor.
Yann Martel'e göre 'Pi'nin Öyküsü', okurun Tanrı'ya inanmasını sağlıyor; veya neden inanmadığını sorgulayabilmesine yol açıyor.
Filmin masalsı anlatımı, muhteşem görüntüleri, Bengal kaplanıyla okyanusun ortasında bir filikada hayat mücadelesi veren Pi‘nin hikayesindeki görsellikler çok etkileyiciydi.
Kitabı okurken ilk anlatılanlar bana biraz uzun gibi gelmişti, fazla detaya indirgeniyor diye sıkıcı bulmuştum ama ilk filmini izleyip sonra kitabı okuyan biri olarak kitapta detay görüp sonradan önemli bulduğum bu unsurların, filmde atlanildigini farkettim. Kitapta gerçekdışı ve alegorik anlatımının yanı sıra, kimi zaman duygusal öğelerden tamamen arındırılmış betimlemelere rastlıyoruz.
Özellikle Pi’nin kaplandan kopma anı beni çok etkiledi.
Ne bir ses nede bir nefes vardı o vedada..
