"diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? haklısın. belki de çok az... o zaman şöyle demeliyim: seni az tanıyorum... az...
sen de farkettin mi? az dediğin, küçücük bir kelime. sadece a ve z. sadece iki harf. ama aralarında koca bir alfabe var. o alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. biri başlangıç, diğeri son. ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. yan yana gelip de birlikte okunmak için. aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. senin ve benim gibi.."
Bazen insanın gücü yetmiyor, cümle kurmaya yetmiyor, böyle sözcükler art arda, yaradan sızan kan damlaları gibi. Kağıdı lekeleyen... Ama işte o hayat, ne yapsan anlatılmaz o hayat, geçip gidiyor rastgele, bir gülüp bir ağlayarak, bir o duvara bir buna... Her şey, daha geri gelmemecesine gittikten sonra, işte o zaman... Neyse.
Ne güzel şiirler yazdım
Ama hiç birinde sen yoktun.
"Senin olduğun bütün şiirler hasta
Adinla başladığım her cümle içe dönük"
Van Gogh, kardeşine mektubunda
147 yıl önce bugün şu cümleler yazılmış:
“yorgunsak eğer, bu daha önceden çok uzun bir yolu yürüdüğümüzden değil midir? Ve insanın yeryüzünde verilecek bir savaşı olduğu doğruysa, o bezginlik duygusu ve başın yanıp tutuşması, uzun süredir mücadele ettiğimizin bir göstergesi değil midir? Güç bir görev üstünde çalışıyorsak, iyi bir şeyin peşinde
Latife Hanım ile Mustafa Kemal’in sırrı: Kanlı yelpaze
Latife Hanım-Mustafa Kemal evliliğinin gergin anlarından biri...
Sinirini yelpazesini avucuna vurarak gidermeye çalışan Latife Hanım, elini kanatır. Atatürk, tokat atmaya yeltenir.
Fakat Latife Hanım kendini müdafaa için elini siper etmeye kalkınca kanlı parmaklar Atatürk’ün yüzüne isabet eder...
Mustafa Kemal Atatürk’ün hayatına giren
Son bakış, son nefes, son rızık, son cümle ve her şeyin sonu ve her şeyin başlangıcı... Ölüm... Son toprak atılır, son tahta konur, son bir bakılır ve dönüşü olmayan veda edilir. Ölüm, inanılmaz bir hakikat, inanılması gereken bir hakikat. Her an hissetmeli, her an ölümü yaşamalı.
Bütün dertlerin sonu ölüm. İnsan mezara konur ve bütün dertler son