Tolstoyʼun yazdığı çoğu eser gibi bu kitap ta güzel bir eser olmuş. Ölüm karşısında yaşanılan çaresizliğin çok güzel anlatıldığı bir eser. Yaşadığı hayatın yanlış bir hayat olduğuna ancak ağır sancılarla ölüm döşeğinde iken farkına varan bir insan. Bir yazarın söylediği söz çok hoşuma gitmişti. Yazar ne okursanız okuyun ama Müslümanca okuyun diyordu. Bu kitaptan benim çıkardığım ders şudur. Ölmeden önce ölünüz Hadisi şerifi. Böylelikle hayat daha kolay, daha anlaşılır, daha çekilir bir hâl alır sevgili kardeşlerim.
İlk bir dizi filminde tanıdım yazarı, dizideki rolü icabı mizahı iyi diye düşündüm sonrasında sosyal medya vs derken gerçekten mizahını, kişiliğini beğendim ve baktım aynı zamanda yazıyormuş bir kitapçının rafında kitabını görünce alıp okumak istedim. Hayatıma giren insanlar mı yanlıştı, yoksa zamanlar mı hiç bilemedim. Fakat aşık olmaktan, sevmekten hiç vazgeçmedim. Talihsizdim, hayatımdaki kadın için odun olmaktan bir adım öteye geçemedim. Çözeceğim ulan bu kadınların olayını dedim. Araştırdım, gözlemledim, sayfalara döktüm. Diyordu kitabın arkasında bu daha da merak uyandırdı bende.
Evet yazarımızın kitap yorumu bu bende bunun üzerine şunları söyleyebilirim; Sevgili Murat Tavlı doğru tespitler ile daha önce muhakkak bizimde yaşadığımız benzer hikayeleri anlatmış sayfalar da yok artık bu benimde arkadaşımın başına gelmişti ;) diyorsunuz. kitap oldukça eğlenceli ve sanki bir dostunuzla sohbet edercesine okunacak bir kitap ben çok yıllar önce okumuştum siz değerli takipçilerime incelemesini yapacağımdan dolayı tekrar okudum ve ilk okuduğumda ne kadar eğlendiysem yine bir o kadar eğlendim. Yazarın bu ilk kitabı bunu okumanızı tavsiye ederim ben bu kitabını beğenip yazarın diğer ''Bu Yalnızlık Bana Fazla Bölüşelim mi?'' ve okurken gözlerinizi dolduracak ''Kuytu'' kitabını alıp okumuştum onlarda da yazarın kalemi oldukça akıcıydı tavsiye ederim. Keyifli okumalar.
Merhaba sevgili okur,
Bu kitap, Virginia Woolf’un yazdığı eserler incelenerek, eğer Woolf yazarlık dersi verse nasıl olurdu, fikri üzerine yazılmış bir kitap.
Kitaba başladığımda, kendinize kötü yazmak için izin verin, saçmalamaktan korkmayın, kuralları yıkın, diyordu. Buraya kadar her şey güzeldi. Ama kitabın son kısımlarına, çeşitli yazma denemelerinde neler yapılabileceğini anlatırken içime hafakanlar bastı. Tabiri caizse yüreğime bir öküz oturdu :) O kadar çok yöntem var ki ve ben bunların hiçbirini yapamıyorum. Neyse efenim, zaten herkes yazmak zorunda değil, değil mi? Son zamanlarda cebren ve hile ile ;) aklımın bir köşesine yerleştirilen “yazma” konusundaki hevesim biraz kırılsa da pes etmek yok. Ne demişler, enseyi karartmak yok . Yazmak zorunda değilim ama denemeden de bilemem. Şaka bir yana yazma fikri üzerine düşünmeye başladığımdan beri kitaplara başka bir gözle bakar oldum.
Bir de İngiliz yazarların, dünyada sadece İngilizler yazabilir der gibi, sadece kendi ülkelerinin edebiyatlarından örnekler vermelerinden çok rahatsızım. Buna ilk defa rastlamıyorum ve bu durum beni İngiliz edebiyatından soğutmaya başladı.
Yazmak üzerine ilgisini olan okurlara tavsiye edebilirim.
352 syf.
·
Not rated
Kitabımız bana göre öyle aşırı saran, akıcı gelen bir kitap olmasa da çok etkilendiğim bir kitap oldu. Kitapta Winston ve Julia arasında geçen tatlı zaman dilimi dışında karanlık bir atmosferi olup insanı bunaltan bir ortam var. Karşı-Ütopya türünde olmasından kaynaklı diyebiliriz.
Bu kitap sadece bir kurgu mu? Bence hayır, kitabı okurken
GAZALİ, İHYA, İMAN, İNANÇ ve AKIL İLE İLGİLİ BİR İNCELEME
İhya ve Gazali benim yirmi yıl aralıklı olarak üzerinde durduğum, daha doğrusu okumaya, anlamaya, tahammül etmeye çalıştığım, lakin her seferinde utanıp sıkılarak, yüzüm kızararak, üzülerek rafa kaldırdığım ve çocuklarımdan, sevdiklerimden uzak tuttuğum bir kitaptır.
Aslında Gazali
Che Guevara
“Kaybetmekten korkma, kaybettiğinde değil vazgeçtiğinde yenilirsin.”
Bu sözlerle hatırlıyoruz Küba Devrimi’nin Comandante’si Che Guevara’yı. Küba Devrimi’nin önderi tabii ki Fidel Castro idi ancak tarihin sayfalarına altın harflerle yazılan bir savaş vardı, Santa Clara Savaşı ve o savaşın tartışılmaz bir Comandante’si vardı, Arjantinli Ernesto
