Emil Cioran ve benzerleri gibi yazarların karamsar, kötümser, hayatı ve dünyayı olumsuzlayan, ölümü ve intiharı kutsayan yazarların fikir ve görüşlerini entelektüel gelişimlerine referans alan müridimsi okurların buradaki umutsuzluk dolu içeriklerini gördükçe dehşete kapılmamak elde değil. Ne bu umutsuzluk, pesimizm, yılgınlık. Kendine gel! Ne diyor Adnan Yücel o mükenmel ötesi şiirinde:
Düşlerin sonsuza koştuğu yerde
Sabrın çiçeklerini açtığı yerde
Asla kapanmaz yaşanan defter
Çünkü tarihin en güzel yerinde
Son sözü hep direnenler söyler 👏✌