Ben sakin bir köşede oturup romanımı yazmak istedim. Dünyadaki mutsuzlukları dile getiren güzel bir roman olacaktı. Herkesin ne kadar mutsuz olduğunu görmek için fazla zeki olmaya gerek yok.
Küçük Prens Kitabından...
"Ama ondaki güzellikten kendime bir sevinç payı çıkaramadım. Oysa beni öylesine öfkelendiren şu pençe olayını sevecenlikle karşılamam gerekirdi."
Sonra şunları ekledi:
"Zaten ben hiçbir şeyin gerçeğine varamadım şimdiye kadar. İşte ne güzel koku ve ışık saçıyordu bana. Onu yüzüstü bırakmam yakışık alır mıydı?"
Devam etti:
"Çiçekler öyle değişkendir ki! Ama ben çiçeğimi gereğince sevmek için çok küçüktüm o sıralar."
Ben bunları okurken kendimi buluyorum bu satırlarda. İnsan üzülüyor.
Daha önce iki sefer Küçük Prens'i okumuştum. Hiç böyle etkilenmemiştim.
Demek ki hakikaten de gerçeğin mayası gözle görülmezmiş. İnsan ancak yüreğiyle baktığı zaman doğruyu görebilirmiş.
"Sanırım hiçbir şeyi unutamamak güzel bir şey,hayatımın her anı kafamın içinde.Bu aynı zamanda çok sinir bozucu.Çünkü hiçbirini paylaşamıyorum fakat hiçbiri kaybolmuyor."
Melody,11 yaşında çok zeki bir çocuk.Özel bir çocuk.Onu özel kılan vücudunun hiç bir uzvunu kullanamaması değil, müthiş bir zekaya sahip olması ve bunun
Çocukları güzel yetiştirmek gerek
“Bu sebepten gitmeyecekler baba, köydeki çocuklar Yağız’la dalga geçiyorlar. Üstüne çamur fırlatıyorlar. Ben duyuyorum yazı yazarken, resim yaparken de ona kör diyorlarmış.”
“Terbiyesiz onlar kızım, aile terbiye vermedikten sonra ne kadar okul değiştirirlerse değiştirsinler değişen bir şey olmaz.”
Sevgilim
Sev_gi_lim
Sevgi_li benim
İşin köklerden doğduğunu fark ettiğim an, uzun cümlelerle meseleyi gizlemeye çalıştım.
Güzel vurucu cümlelerden önce her şeyi betimlemek isterdim
Uzun uzun, ağır ağır, en küçük detayına kadar.
Hemen aklıma sen geldin, doğal olarak daha sonra ben.
Doğal olarak sen benim ne sevgilim,
Ne böyle kavramsal olarak meselemsin
Gül bahçeleri ardında seveninin bile katlanmak istemeyeceği anda, sarmaşıkla kapıları ve çiftleri saran o ince dallardan bir tanesisin.
Yere düşen yastıklar, nevresimin ucu, fincanımda kahve, elimde kalem, önümde kağıt, kağıt üstünde bir sırım dizili harfler, heceler, cümlelersin.
Onlar bile soruyorlar nerde diye, burda diyorum inanmıyorlar
Sen inanç bağlamında bir meselesin
Tüm bu meseleler birikince sen,
Her dışarı çıktığımda iğrenç bir apartman gibi hisseden
Yarasının kabuğunu bir ömür boyu sökemeyen
Yeni her şeyden çekinen ve deli gibi sıkılmasına rağmen kabuslarından tek bir ders çıkarmadığı için, uyuyamayan benden sebep bir aidiyet sesisin.
Kirazın dalı
Çöpünün tabağı
Derenin, dağın, taşın, perde kornişinin ve hatta elimin, yüzümün bile bir yerinin olduğu bu yeryüzünde, sen benim yanımda değil nerede olacaksın?
Kelimelerimiz kökten türemesin ama uzatayım
Biriyileşmebirsığınmadanöteköksüzbirbirleşikkelimesin
Yağmur ERDEM
Rahmetini umarak
Günahkar bir dille;
Allah Azze ve Celle
Ya Rasulallah,
Âlemlere rahmet hayatın geçiyor kalbimizden,
Kalbimizden seyrediyoruz seni.