Kural olarak zihin, ne sıkıcı ne de zekice konuşmalara itibar eder. Tüm ikna çabalarını reddeder. Sıkıcı konuşmacı onu yorar ve içi boş hayallere sürükler, zeki olansa ona tahrik edici öneriler sunar ve bu defa zihin onların peşinden koşarken onu da söylediklerini de aniden bir kenara atar. Zihnin serbestçe çalışmasını o istemedikçe asla durduramazsın. Efendi sen değilsindir, odur.