Sakin, dingin ilerlerken sert eleştirilerle farklı bir ritim yakalayan biyografik bir kitapla merhaba demek istedim.🌺
Necip Fazıl Kısakürek’in ölmeden bir ay önce oğluna teslim ettiği ancak tamamlanmadığını hissettiğimiz bir kitap Kafa Kağıdı.
Yazarımızın babasıyla olan köksüz ilişkisine, yazarın annesine bağlılığına, büyükbabasının ne denli kıymetli olduğuna, ilk aşkına, çapkınlıklarına, ölen kız kardeşine ve ruh hallerine tanıklık edeceğimiz bir eserle karşı karşıyayız. Sadece bununla da kalmıyor:
Nazım Hikmet, Tevfik Fikret, Abdülhak Hamit, Nurullah Ataç, Namık Kemal, Yahya Kemal, Hamdullah Süphi gibi birçok yazarın ismi anılmış; ancak Necip Fazıl hiçbirini beğenmiyor ve yazarları hakaret derecesinde eleştiriyor:
“ Ahmed Haşim ve Yahya Kemal muallakta birer kandil, Tevfik Fikret ukala bir avukat, Abdülhak Hamid dahi rolünde zoraki bir haşmet… “
“ Namık Kemal -ki bütün bir devrin siyasî dayanağı, kuru bir tebliğci, vatan , millet davulcusu…”
“ İleride sahte kahramanların baş örneklerinden biri olarak göreceğim ve göstereceğim Ziya Gökalp…”
Ve daha nice cümle var bu şekilde “eleştiri” adı altında.
Yazar; kendisini , zekasını her şeyin üstünde tutmuş. Birçok yazarı ağaca tırmanırken betimlerken kendisi o anlarda ağacın dalından meyve yiyor.
Necip Fazıl’ı daha iyi tanıyabilmek adına okunabilir.
Keyifli okumalar diliyorum.🌺
