Çirkin yazılmış bir el yazısı gibi duruyorum şu dünyanın üzerinde.
Kimse silip de baştan yazmak istemiyor.
Oysa öyle hasretim ki kerelerce defa yazılmaya.
Kağıt olsam kalem olsam cümle olsam nokta virgül olsam.
Gelsen.
Kilometrelerce kilometrelerce hasret dolu şiirler yazsan benimle.
Kitaplarca dolsam mısralarca ağlasam ellerinde…
Taa derinlerden bir his. Bir istek; Susmak, ölesiye. Lâl olmuş gibi. Kaybolup gitmek, suyun üzerinde sürüklenen kuru bir yaprak gibi. Değdiği ilk taşta darmadağın olmak…
Her yağış bir başka kalkışmaya gönüllü
Ve kim neye erse bu geçişte
Bir tomurcuk bir gözyaşı, mutluluk işte.
Her bahar arifesinde korkulu bir kimsesiz gecenin
Aklım elim yüreğim kirişte
Hep biraz korku biraz yalan telefon seslerinde.
Ya yine boş koridor islaklığıysa ve beton efesi
Bütün fakir çocukluklarda.
Ama herşey sırasını beklerken