"Neden yaşıyoruz sanki biz?" diye soruyordu Selim Bey. Kısa zamanda samimi olmuşlardı. "Sıkıntım da benimle birlikte ihtiyarlıyor," diyordu. "Eskiden oldukça canlı ve neşeli bir sıkıntıydı; şimdi, benim gibi aksi, çekilmez ve gittikçe hiçbir şeyi beğenmez oldu." Yavaşça göğüs geçirdi. "Eskiden öyle hızlı içimi çekerdim ki, görenler jimnastik yapıyorum zannederdi." Hep birlikte gülerlerdi.