Hiç de sürpriz olmayacak bir şekilde, uzun yıllar bilim insanları apendiksin aslında bir işe yaramadığını düşünmüşlerdir. Onlara göre bu yapı, bizim eski atalarımızdan bize kalan bir mirastır. Belki atalarımızda bir işe yarıyordu ama bu küçük solucanın modern insan için bir önemi yoktu. Zaten bilim tarihine baktığınızda, anlayamadığı meseleleri açıklamakta zorlanan bilim insanlarının, topu evrimsel sürece atmaları çok geçerli bir taktik olmuştur hep. Söz konusu binlerce yıllık bir mevzu olduğunda meseleyi yorumlamak, nedense daha kolay bir hal almaktadır. Bu mantıkla bizde herhangi bir işe yaramayan bir parça tabii ki de atalarımızın aktif kullandığı bir yapı olabilirdi. Söz konusu binlerce yıl olunca neden olmasın ki zaten. Günümüzde bile olayın hâlâ böyle olduğunu düşünen insanlar olsa da aslında apendiks düşünüldüğü gibi işe yaramayan bir yapı değildir. Apendiksin hem fetüste hem de yetişkin bireyde önemli rolleri bulunmaktadır. Anne karnındaki gelişimin 11. haftasında insan fetüsünde apendiks bölgesinde bazı endokrin hücrelerin bulunduğu saptanmıştır. Bu hücrelerin ürettiği hor- monların, vücudun iç düzenindeki dengeyi sağlamada önemli rol oynadığı gösterilmiştir. Ayrıca bu yapının lenf sistemiyle iyi bir iletişim içinde olduğunu gösteren çalışmalar da bulunmaktadır. Bazı beyaz kan hücrelerinin bu bölgede olgunlaştığı düşünülmektedir. Özetle, apendiks bağışıklık sistemiyle oldukça yakın bir ilişki içerisindedir.
Sayfa 134Kitabı okuyor
18 Haziran 1999
"Denek 8 kardeşinin evde olmayışına bir tepki göstermedi. Bunu görmüş olma ihtimali çok yüksek. Evi bir hapishane gibi görüp kardeşinin kaçışına ses çıkarmıyor.
Peki neden onun kapısını hiç kilitlemememe rağmen o hâlâ evde?"
Altı çizili cümleyi okuduğumda babasının merakı benim merakıma dönüşü. "Gerçekten," dedim kaşlarımı usulca çatıp. "Sen neden Anıl'la kaçmadın?" "Dedim ya... Kötü bir alışkanlık. İçine düştüğümüz o durumu anlamadan, orayı terk edemezdim."
Sayfa 290Kitabı okudu
“Evde çoğu zaman yemekleri ben yapıyorum.”
“Öyle mi?” dedi şaşırmış gibi. “Neden ki?”
“Çünkü ben tek kızım,” diye mırıldandım. “Ev işlerinin çoğu benim üstüme kalıyor.”
“Yani?” diye karşılık verirken hâlâ sırtı bana dönük bir şekilde yemekle uğraşıyordu. “Bir vajinaya sahip olmak seni otomatik olarak bir ocağa ya da lanet bir süpürgeye dönüştürmez,” dedi başını iki yana sallayarak. “Tanrım, anneme bu saçma cinsiyetçiliği yapmayı aklımdan bile geçirsem hayalarımı keserdi.”
“Bu hayata karşı düzgün bir bakış açısı,” dedim sözleriyle heyecanlanırken.
“Hayata karşı olması gereken tek bakış açışı bu,” diye düzeltti Johnny. “Yirmi birinci yüzyıldayız,” diye ekledi. “Bin sekiz yüzlerde değil.”
Sayfa 402 - Martı/ Shannon ve JohnnyKitabı okuyor
Günaydınnnnn. :)))
Bir rüyanın içine saklanmış olan gerçek, bazen uyandığımızda bile peşimizi bırakmaz....
Uyku hâlinden uyanıklık hâline geçişin fizyolojik ve psikolojik aşamasını tamamlayanlara günaydınnn, 🧿
Onlara uyku döngüsünün nasıl işlediğini, beynin uyandırma yöntemlerini yada uyandıktan sonra hissedilen duygusal veya zihinsel
"Tanrım." diye fısıldadı Luke. "Syd..." Yüzünü avuçları arasına alıp daha fazlası için eğildi.
Birbirlerine daha yakın olmak için uzandıklarında Syd- ney'nin sertleşen göğüs uçları Luke'a dokunuyordu. Luke boşta kalan elini onun sırtından aşağı kaydırıp, onu sertliğine doğru bastırdı.
Terasa doğru yaklaşan sesler onları birbirinden ayırdı. Zorlukla nefes alarak karanlıkta birbirlerine baktılar, bir zamanlar karşılıklı hissettikleri şeylerin kaybolmadığını, uzun zaman önce paylaştıkları ne varsa uykuya yatıp, tekrar onlara hatırlatmak için fırsat beklediğini keşfetmek ikisini de şaşkına çevirmişti.
"Yarın akşam yemeğe bana gelir misin?" diye sordu Luke.
Tutkulu öpücüklerin etkisiyle kendinden geçmiş olan Sydney ona bakmaya devam ediyordu.
"Hâlâ senin tercihin, Syd."
"Ben, şey... bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum." Bir- den, Maddie ve Janey'nin daha önce anlattıklarını hatırladı. Janey, Joe için en doğru olanı yaptığını düşünürken, aslında olabilecek en yanlış kararı vermişti.
"Bilmediğin nedir?" diye sordu Luke. "Söyle bana."
"Korkuyorum."
Luke eskiden kumsalda sevişirlerken yaptığı gibi, onun saçlarını parmaklarına doladı. "Neden korkuyorsun, tatlım?" "Seni tekrar üzmekten. İşçı Bayramı'ndan sonra eve dö- neceğim. Aramızda daha önce olanlardan sonra..."
Sayfa 59
Çok acımasızca.
...
"Ama Volts'un zaten ölmüş olduğunu bildiğiniz bir hayata beni neden gönderdiğinizi hâlâ anlayabilmiş değilim. Söyleyebilirdiniz. Kötü bir kedi sahibi olmadığımı söyleseniz yeterdi. Neden söylemediniz?"
"Çünkü Nora, bazen öğrenmenin tek yolu yaşamaktır."
"Çok acımasızca."
...
Biçimsiz sorular ve alelade cevaplar
Düştüğüm yerde beni bekleyen yok
öyleyse neden hâla kulaklarımda sesler?
söylesene yalnızken de sevebilir mi insan kendini ?
kendini sevmeyen bir insan kederini nasıl sever?
usulca değil gürültüyle savruluyorum.
Sayfa 13Kitabı okuyor
Niye ben?
Neden?
Böyle mi olmalıydı?
Aklımı her hafta temizliyiciye vermek, aç karıma yuvarlamak binlerce birayı..
Niye ellerin ceplerinde hâlâ?
Neden gözlerini kaçırıyorsun benden ey hayat?