1-)Kadın,hayatı boyunca kocasına adam gibi bi muamelede bulunmuyor..
Özgür irade deyip,ilk fırsatta eşinden ayrılıyor..
Hatta hatta zaman zaman başkalarıyla nikahsız flörtler bile yaşıyor...
fakat asla Evlenmeyi düşünmüyor..
2-)Çünkü Bir önceki kocasından ömür boyu alacağı nafaka hakkını yitirmek istemiyor..
İşin garip yanı eski koca önceki
OLABİLİR DE OLMAYABİLİR DE
Takma kafana,
Yol vurunca,
Geçen zamanalara.
Bir soğuk alır başını,
Yağmur küsmüşse eğer,
Hiç bir şeyle yorulma.
Aklımda ağır giden bir yol,
İnsan, insanlığını yavaş yavaş şöyle yitiriyor: Hiçbir vakit yaptıklarının karşılığını görmeyerek. Bir kedi, başı okşandığında gözlerini kısıyor; güneş batınca suladığımız fideler bir gün çiçek açıyor fakat insan... İnsan öyle mi? Marjan Kamali, "Bazı insanlar neden ruhumuza yerleşiyor, boğazımıza düğümleniyor, zihnimize kazınıyor?" diye
Kardelen /✍🏻Hayrullah Paşalıoğlu
Bu bendeki bir dert ki, anlatamam kimseye
Kulak verip de beni dinler misin kardelen?
Sardı tüm benliğimi, mecalim yok gülmeye
Sende benle ağlayıp, inler misin kardelen?
Mis gibi sıla kokan eş, dost mektuplarında
Taze güller yeşerir eski anılarında
Hatıralarla dolu gurbet akşamlarında
Hasret denen türküyü söyler
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne kadar tanırsın ki sen
Hangi karanlık geceyi paylaştın benimle söyler misin
Hangi acılarımla harman oldun
Kaç damla gözyaşımı sildin ellerinle
Başını yasladın mı göğsüme benim,
“Üzülme, geleceğim” dedin mi “gözlerimin içine bakıp”
Beni tanıyormuş! .... Hadi canım! ..
***
Beni tanıyor musun sahi,
Ya da beni ne
Şen Bilim
Bu boğucu, iç karartia havanın, yaşamın avuntusu çiydir.
Şair, kendinin ar- dındadır, kendine varamamanın, kendine yalan söylemek zo runda oluşunun acısıyla, kendinin, kendisiyle aradığı hakikatin ardındadır. Hakikatin ardında, onunla sevişmek, onunla evlen- mek için. Ulaşamayacağını bile bile arayan: Delidir şair. Işıltılı. parlak, renkli
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
Sana anlatacak çok bi şeyim kalmadı artık dönsen ne olur?
Bizi yan yana getiremeyen bu sokaklara tekrar sövsem ne olur?
Bana nefretle bakan gözleri gülümsüyorken görsem ne olur?
Hiç bi zaman sevilmedim ben, senin kalbinde ölsem ne olur?
Ben zaten karanlığım sana güneşli günler vaad etmiyorum
Dünyayla barışsam ne olacak ben daha kendimi affetmiyorum
Sana yürüdüğüm yolların içinde kayboldum ama kaybetmiyorum
Eski güzel günlere dönemeyiz artık bundan bahsetmiyorum
Kapına kadar geldim çok kez lakin tekrar sana gelemezdim
Beni hep kaybetmeyi seçtin neden kazanmayı hiç denemezdin
İnecek bir durağım kalmadı kaptan gideceğim hiç bi yerim yok
Ben zaten çok yol yürüdüm sensiz, kalmadı geçmediğim yol
Mayıslar da sonsuza dek yaşamak zaten tek sana yakışırdı
Pişmanlığım her sene koşup da bi türlü kalbine varamayışımdır
Senden yana zarar ettim umarım ben sana kâr kalmamışımdır