-Yani,şimdi sen hayallerinde mi yaşıyorsun ? - .....
-Heyy sana diyorum,cevap versene !
-Yaa pardon ya,yine dalmışım..
-Eee,cevap bekliyorum hâlâ !
-Sana az önce dalmışım dedim ya,işte onu ben yanlış söyledim.Aslında şu an daldım,gittim.Neden mi ? Çünkü;hayallerim,benim hayatım da ondan.Yani yaşamak benim hayalim değil,hayallerim benim yaşamım.Hayaller diyorum..Düşünsene biraz:Herkes senin dediğini yapıyor,dünya senin dünyan,karışanın edenin yok.İstersen karışanın da olur sevenin de.Hem de senin istediğin kişi seni seviyor.Önce ayaklarına kapanıyor senin ve yalvarıyor sana,ne olur beni sev diye...Peki şimdi ben sana soruyorum:Böyle bir hayatın içine girsen içinden çıkmak ister miydin ? Veya soruyu şöyle düzeltelim:İçinden çıkarılmak ister miydin ?
Ve aslında hayat dediğimiz hayattan isteklerimiz bizim hayallerimiz değil miydi ? O zaman hayal deyip geçme ve hayatını bazen tek harfle 'hayal'e de dönüştürebileceğini unutma !
(Hayallerim,hayatım benim.Sen olmasan ne yapardım ben ? Hangi dal bana uzanırdı ve ben hangisini tutabilirdim ?)
(Musab Hamza Özel)
Kabus..
Gecenin dördüydü.. Telefon ısrarla çaldı. Renk duymamazlıktan geldi en başta. Ama inadına çalıyordu sanki. Kafasını yastığın altına soktu. "Hayır ya hayıır" diye inledi, huzursuzca. Kafasını çıkardı yastığın altından ve "Allah aşkına kimsin ya?" dedi. Telefonu aldı. Arayan Yekta'ydı. Bir an anlayamadı. "Hı?" dedi,
Mutlu son?
Yekta okuluna gitti. Okul fazla kalabalıktı son günleri olmasına rağmen. Bu durum Gölge'yi bulmasını zorlaştıracaktı ama olsun, onu bulacaktı; bulmalıydı. Arkadaş grubunu bulsa yeterdi, herkes Gölge'nin etrafında pervaneydi çünkü. Kantine gitti, etrafı taradı bulamadı. Basket soyunma odasına girdi, gördüğü birkaç kişiye sordu ama görmemişlerdi.
Ertesi sabah Yekta uyandığı gibi telefonuna baktı, ne aramalara ne de mesajlara cevap vardı. "Ya Allahıım.." dedi Yekta telefonu yatağa attı. Tamam Renk ona kızgındı tamam, ama bu kadar habersiz bırakmazdı onu. Ne kadar kızgın olursa olsun bir şey yazardı. Kısa da olsa bir cevap verirdi. "İyiyim.", "Bir sorun yok.",
Alıntı
En yüce değer,emeği yaratan insandır.
Para kazanmanın onursuzluğu...
İddia ediyorum herhangi bir işte çalışmakla fahişelik yapma arasındaki tek fark yöntemseldir, amaç aynıdır: para kazanmak
Daha onurlu yaşamak için para kazanmamaya var mısın dedim, : Bizi bu sisteme sıkı sıkıya bağlayan nedir? PARA..Nasıl da satın alınmışız!Daha doğarken