Güncel şiirleri pek takip etmem esasen, eski şairlerin şiirlerini okurum edebi hazza varabilmek için. Ne doğru ediyormuşum. Bu şiirler ne, şiir sanatı bu mudur? Kimsenin bilmediği enteresan kelimeler kullanınca şiirde, şiirin bütünüyle anlamsal bir ilişkisi olmamasına rağmen, daha mı marjinal oluyorsunuz? Kim olduğunu bilmediğimiz bir kişiye, "madam", "bayım" diye seslenişlerinizin de suyu çıkmadı mı, neden moda ettiniz bunu? Kafiyesiz yazmak değil mevzu, ilgisiz kelimeleri tek bir satırda sıralamak mıdır sanat? O hâlde ben de bir şairim, buyurun yazdığım şiir:
(havalı gözüksün diye fransızca başlık)
pamuk atlet kırmızı burun düğmesi kopuk ceket
karnı aç çocuk, yemek, yemek, yemek
ıslak zemin, zemin ıslak! çamur toprak
ızgara kaput ve tampon, dikiz aynası kırık
urfa güzel bir şehirdir
Nasıl buldunuz şiirimi? Sadece Şiir dergisinin gelecek ayki sayısına bu şiirle başvuruda bulunmayı düşünüyorum. Ne de olsa şiirde aradıkları şey kalite değil kulağa değişik gelmesi ve yazandan başka kimsenin şiirde anlatılanı anlamaması.
Dergide bazı güzel şiirler de vardı, sözüm tüm dergi "şairlerine" değil. Ancak derginin yüzde doksanlık bir kısmı ne yazık ki şiir değildi. Sadece Şiir, gerçekten bir şiir dergisi olmak istiyorsa eğer, dergiye alınan şiirlerde daha seçici olmalı.
Sahilde Kafka
Yunan Miti Oidepus’tan hareketle çantasını sırtına vurarak yola koyulup evden kaçan ‘’Dünyanın En Sert 15’lik Delikanlısı’’ – Kafka Tamura’nın hikâyesi… 
Sophokles in 
Kral Oidipus tragedyasının Murakami kurgusuyla kaleme alınmış bir büyülü gerçeklik romanı versiyonunu okuyacaksınız.
Hayatı daha yeni yeni
