Tüm kalbinle soluk soluğa koşmak isterken yine de ayaklarını çivileyen yine sensin. Ve bu böyle olmak zorunda. Çünkü koşsan ileride yolun sonunda o nefes alıp vermek bir ateş veya bir sigara dumanı gibi daha çok yakabilir içini.
"Nefes almak bayramdır mesela, günün birinde nefessiz kalınca anlar insan, görmenin nasıl bir bayram olduğunu karanlık öğretir, sevmenin ise yalnızlık."
Can Yücel
Nefesim kesilene kadar nefes olmaya çalıştım sana.Ne yazık,
artık atacak tek bir adım kalmadı bende.İnsan vazgeçerek de iyileşirmiş,en sonunda anladım.
Çıkarmışlar beni dağın tepesine yermi sallanıyor dizlerim mi titriyor belli değil bide diyolar çaymı getirseydik abi ben nefes alamıyorum beynimde bin çeşit senaryo dönüyor.........
Ben galiba hem gezmeyi sevmiyor hemde yükseklikten korkuyorum 😶🌫
Ben bir adam sevdim
Sesinde taşıyordu yorgunluğunu. Kimseler görmemişti, kimseler sorgulamamış, göz ucuyla dahi bakmamıştı çökmüş omuzlarına.
Bir adam sevdim ben, bunun için kendime inanamıyorum ama deliler gibi aşık oldum.
Telefonun bir ucundan nefes alışıyla tanıdığım. Kalbinin yorgunluğunu avuçlarımın içinde hissettiğim öyle şevkatli, öyle sabırlı ve öyle hisli yaklaştığım güzel bakışlarına.
Attığı adımların derinliğini, içi yanarken yüzüne vurak o kış serinliğini, uykulu gözlerinin mağrurluğuna rağmen uyuyamıyor oluşu...
Kalabalıklar ortasındaki yalnızlığını, duygularını şarkılara yüklemiş olması, birine bağlandığını görünce kaçması, korkuyordu belki de.
Kimselerin görmediği, belki kendininde bilmediği o küçük mütevazi kabuğunu...
Her şeyini hissettiğim bir adam sevdim
O adam ki pırıl pırıl göz bebekleri.
Biliyorum- herkesten gizlediği göz bebeklerinde saklar beni.
O adam, gözlerinde gezegeni taşırdı, en sevdiğim gezegeni onun gözlerinde gördüm
Bi ağlasa iç yangını alır giderdi günler geceler boyu. Evet yanımda olurdu belki ama ruhu başka yerlerde olurdu
Bir anlık tebessümü içimdeki yangını söndürürdü kısa sürede olsa
Ben onunlayken içim yangınla değil kelebeklerle dolar
Sesiyle güler, dünyanın tüm acı yanlarına...
Bir adam sevdim, göğüs kafesime aldığım tek insan o
Ahveb - 1. Pazin
Hayatım boyunca sadece kendi kafamın içine hapis hissetmemiştim. Bulunduğum şehir de benim hapisimdi. Zihnime, düşünmek istemediğim ve düşündüğüm takdirdebeni içten içe yiyip bitirecek kadar zehirli düşünceler hapsolmuşken; yaşayamadığım, sadece nefes alıp verdiğim o şehire umutlarım ve hayallerim hapsolmuştu, yağmurlu bir gece yarısında.
Nefes almak için, pencereyi değil de
Fotoğrafını açtığım zaman
Anladım sana yenildiğimi
Cemal Süreya
Hangi nefes hebâ edilecek kadar değersiz ki?
Hangi vakit geriye alına bilir ki ?
Hs..