"Dünyada ne yapıyorsan bil ki; ya Allah içindir ya nefsin için."
Sayfa 125
Dünya Sevgisi
"Dünya sevgisi nedir ki Allah sevgisi yanında? İnsanların ne diyeceklerine ne çok takılıp kalmışım ben! Ne önemi var insanların ne dediklerinin, ne düşündüklerinin? Asıl sevgiyi suretlere değişmişim de suretleri zannetmişim ve vazgeçemiyorum onlardan. Allah'ım ne zor bu. Yapamıyorum. Senin sevgin yanında, dünya sevgisi bir hardal tanesi etmez biliyorum ama onlardan vazgeçip de gelemiyorum sana. Yardım et Allah'ım. Bana yardım et!"
Sayfa 96
"Ey nefsim!
Seni sen yapan benim, beni de ben yapan sensin. Ya yola gel beraber gidelim ya da yoldan çekil ben Hakka gideyim... "
"Ey nefsim ! Sana yenilmeyeceğim !“
Şüphesiz mü’min, kılıcıyla ve diliyle Allah yolunda cihad eder. Nefsim kudret elinde olan (Allah)a yemin ederim ki; onların (dilleriyle) atmış oldukları (söz ve şiir) ok atmak gibidir.
Sayfa 49 - anlatı
kulların korku ile dolmuş kalblerinin ha- lini, dolayısıyla diz üzeri düşüşlerini ve cehennemden kaçış- larını, kalbinde hazır bulundur. Bu durum, öyle bir günde olur ki, her ümmetin dizler üzerine çöktüğünü görürsün. Bazıları yüzüstü yere serilmiştir. Ásî ve zâlimler, kurtulmak için azab ve helâki isterler. Sıddîklar da "Nefsim, nefsim!" diye bağırırlar.
Ağlayasın istiyorum, ağlayabilesin. Zira insan ağladığı zaman insan. Ve ağlarsan anlarsın biliyorum, anlarsan ağlarsın.
Sayfa 10Kitabı okudu
Gençlik... Gelip geçti... Bir günlük süstü;
Nefsim doymamaktan dünyaya küstü.
Eser darmadağın, emek yüzüstü;
Toplayın eşyamı, işim acele!
Aklı olan kimse, hergün, sabâh nemâzından sonra, hâtırına hiçbirşey getirmeyip, ortağı olan nefsine demelidir ki: (Benim sermâyem, yalnız ömrümdür. Başka birşeyim yokdur. Bu sermâye, o kadar kıymetlidir ki, her çıkan nefes, hiçbir şeyle tekrâr ele geçemez ve nefesler sayılıdır, azalmakdadır. Ömr bitince, ticâret sona erer. Ticârete sarılalım ki, vaktimiz azdır ve âhıret uzun ise de; orada ticâret ve kâr olmaz. Bu dünyâ günleri, o kadar kıymetlidir ki, ecel gelince, bir gün izn istenir, fekat ele geçmez. Bugün, bu ni’met elimizdedir. Aman nefsim, çok dikkat et de, bu büyük sermâyeyi elden kaçırma! Sonra ağlamak, sızlamak, fâide vermez. Bugün, ecelin geldiğini, dahâ bir gün müsâ’ade etmeleri için, yalvardığını, sızladığını ve sana, bir gün bağışladıklarını ve şimdi, o günde bulunduğunu farz et! O hâlde, bu günü elden kaçırmakdan, bununla, se’âdete kavuşmamakdan dahâ büyük ziyân olur mu?
Yarın ölecekmiş gibi, dilini, gözlerini ve yedi a’zânı harâmdan koru!)
Sayfa 65Kitabı okuyor
Doldu ömür peymânesi ben değil de kim ağlasın Şeytan gönül hemhânesi ben değil de kim ağlasın
Yok nasihat eyleyenim isyan ile doldu günüm
Böyle geçti ömrüm benim ben değil de kim ağlasın
Kur’an hattı görmez gözüm âyet hadis değil sözüm
Kulum desen yalan özüm ben değil de kim ağlasın
Nefsim bana düşman olur her an tenden canım alır
Derdim devâ bulmaz kalır ben değil de kim ağlasın
Ölüm sundu bir cam şarap evi barkı kıldı harap
Vedâ eder cümle ahbab ben değil de kim ağlasın
Eyledim ben fısk u fücur nasıl bulsun içim huzur
Gönlümde yoktur zerre nur ben değil de kim ağlasın
Hak Kerim’dir o Rahman’dır Hoca Ahmed bu ne gamdır
Perişanlık anbeandır ben değil de kim ağlasın.
peymâne: Büyük kadeh, şarap bardağı. hemhâne: Aynı evde oturan, evdeş, eş. fısk u fücur: Hak yolundan ayrılmak, günahkârlık.
