Nefsim yenmeyi, bunu yaparken de özgürlüğünü kazanmayı öğrenmelidir.
'Ben ömrüm boyunca Allâh-u Teʻâlâ'nın dostlarından bir velî ya da bir sıddık görsem de, uyanıkken ya da uykumda ona dileğimi sorsam diye temenni ederdim.
Senelerden birinde, zeval vakti Arafat'ta dururken, kayaların bulunduğu vâdideki dağa bakan Nu'man vâdisinin hizâsındaki Erak ağacının yanında sekiz kişiyle karşılaştım.
Her ne yaparsan yap, "Allah'ım, bunu senin için yapıyorum, razı ol yaptığımdan" de ve çekil geriye. Elbette, elinden gelenin en iyisini yaptıktan sonra.
Ha başkalarına ispatlamaya çalışıyorsun kendini, ha kendine, ne fark eder ki?
İşte böyle, ey nefsim.
Yorgunluğunun bir nedeni de bu.
Sayfa 91Kitabı okudu
Bırakın yansın canlarınız, bırakın nefsiniz kıvransın, bırakın ki malınızla olan imtihanı kazanın. Kendinize zor geleni yapacakken, içinizden bir sesin size 'yapma' dediğini yapın ve bilin ki hayırlı olan bir işte odur.
Ey nefsim!
Kalbim gibi ağla ve bağır ve de ki:
"Fâniyim, fâni olanı istemem.
Âcizim, âciz olanı istemem.
Ruhumu Rahman'a teslim eyledim, gayr istemem.
İsterim, fakat bir yâr-ı bâki isterim.
Zerreyim, fakat bir şems-i sermed isterim.
Hiç ender hiçim, fakat bu mevcudatı umumen isterim."
Sayfa 59Kitabı okudu
