b.
@nektaeri
sevindiğime sevinmene sevinecek kadar sevinçliydim o gün. sonra yarın oldu.
Ankara
16 Ekim
23 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
görüyor musun charlotte? içince ölüme yol alacağım o soğuk ve ölümcül kadehi soğukkanlılıkla kaldırıyorum. bunu bana ellerinle sen sundun ve ben de bir an olsun titremiyorum.
benim için çok kıymetli olan resmini de sana bırakıyorum. lütfen onu sakla. üzerine binlerce öpücük kondurmuşumdur. eve her girişimde ve çıkışımda onun varlığıyla mutlu olmuşumdur.
Okur Takip Önerileri
bu tabanca senin elindeydi. hâttâ tozunu da sen almışsın. dokunduğun için onu binlerce kez öptüm. evet, güzel charlotte, sen de benim kararımı onaylıyorsun. ölümümün senin ellerinden olmasını istiyordum ve isteğim gerçek oldu.
sen güzel melek! ömrümde ilk kez, kalbimi büyük bir sevinç duygusu kaplamıştı. beni seviyor, beni seviyor! senin dudaklarının bıraktığı kutsal ateş, dudaklarımı hâlâ yakıyor. ruhum keyifle titriyor. beni affet! ne olur beni affet!
tek sorun perdeyi açıp diğer tarafa geçmekte, hepsi bu! bu şüphe ve erteleme neden?
onun varlığı, kaderi ve bana olan ilgisi artık kuruyan beynimin son damlalarını da içine çekiyor.
yitip gitsem çok iyi olur.
charlotte! ben kayboldum! duygularım karmakarışık. anılarım kayıp. gözlerim yaşlarla dolu. ben kötüyüm ama iyiyim de. hiçbir şey dilemiyorum. hiçbir arzum yok. yitip gitsem en iyisi olur.
"meleklerin koruduğu o güzel dudaklar, yemin ederim saflığınızı hiçbir zaman bir öpücükle kirletmeyeceğim." ve dostum, keşke -kalbim şüphe ve kararsızlıkla dolu olsa da- o mutluluğu bir kez tatsam ve sonra da ölerek günahımın cezasını çeksem! günah mı?
ikimizi de mahvedecek bir zehir hazırladığını bilmiyor, hissetmiyor. mahvıma neden olacak içeceği kafama dikiyorum. bana sık sık -sık sık mı; hayır, sık sık değil, ara sıra- yönelttiği güzel bakışlar ne anlama geliyor? ona karşı olan hislerimi anladığında yüzünde beliren hoşnutluk, çektiğim acıları hissettiğinde bana acıması neden?
kendi dertleriyle boğuşup, kendi payına düşen acı kadehini yudumlayan bir adamın kaderi başka ne olabilir ki?
"beni düşünün!"
"seni düşünmek mi?" diye yanıtladım onu. "bunu söylemene gerek var mı? seni düşünmek... seni düşünmüyorum. sen benim ruhumdan bile önce geliyorsun!"
sık sık dizlerimin üzerine çöküp, tanrı'ya bana gözyaşı vermesi için yalvarıyorum. tıpkı toprağı susuzluktan çatlayan bir çiftçinin tanrı'dan su istemesi gibi.
penceremden uzaktaki tepelere baktığımda ve sabah güneşinin, sislerin arasından kendini gösterip, hâlâ sessiz olan doğayı aydınlatmaya başladığını gördüğümde ve söğütlere doğru hafif bir rüzgâr esip, yapraklarını oynatırken görkemli doğa tüm güzelliğini karşımda sergilediğinde ve bu harikulade güzellik, sevinçten gözlerimden tek bir damla yaşın düşmesine bile neden olmadığında, kendimi cennetin kapısında donakalmış, duygusuz ve hareketsiz bir günahkâr gibi hissediyorum.
hayatın tek büyüsünü kaybettiğim için çok acı çekiyorum. eskiden beni canlandıran o aktif ve mübarek gücü.