Pal Sokağı Çocukları
Bu kitap beni çok duygulandırdı. Okumaya başladığımda basit bir roman olduğunu düşünüyordum ama içinde dostluklar, fedakarlıklar, ihanet, acı ve ölümü gördüm. Nemecsek belki basit bir er olabilir ama bu kitabı okuyan herkes ve kitaptaki karakterlerin gönlüne taht kurmuş bir kraldır.
Valla bütün hayat koşuşturmacasının içinde bir de Pal Sokağı Çocuklarını merak ediyorum. En son arsada kim oyun oynayacak diye Kızıl Gömlekli çocuklarla aralarında savaş çıkmıştı. Pal Sokağı'nın en küçük çocuğu Nemeçek de hastaydı, nasıl oldu acaba...
Çekeceğim suyunu toprağın
Toprak özümü emecek
Seveceğim yaşayanları yaşamayanlardan ötürü
Kalbim mezarlığa dönecek..
Ne ağlamak var, güneşli günlerin acıtan çehresinde, ne saplanmak var kara batağına kumarların. Ne düşünmek var ne nedir; öylesine aciz, prangalar ötesinde... ne hayıflanmak var, diri tutamadığımız vücudun kırılganlığı için. Ne yalpalamak var, tutamadığımız eller için ansızın yerlerde kapaklanmak... ne de silinmiş insanlığımızın merhamet tüten bir noktasını aramak... kimse için üzülmek yok, dehşet tüten acımasızlıkta; pervasızlık kokan karanlıklarda, ne de el edip gitmek... acizliğimizi yüzümüze vuran noktalarda sürünerek geçmek, hiçbiri yok artık; yatacağız toprakta, cesaretimizi emecek yeryüzü. Bir sükûn olacağız, dinecek menfi arzularımız; sıkılacağız toprakta, parçalanacağız, dilimleneceğiz, yalvaracağız ey, yalnızca yalvaracağız kara topraklarda!
M.A