Muson Kelebeği
@neredesinleyla
dünya ile kökleşemedim.
Yazar
30 okur puanı
Mayıs 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Şimdi papatyalardan taçlar yapıyorum kendime, ne de olsa yalnızlığın kraliçesiyim ben.
En kötüsü, hayır demeyi öğrenemedim. Yemeğe kal, dediler: kaldım. Oysa, kalınmaz. Onlar biraz ısrar ederler; sen biraz nazlanırsın. Sonunda kalkıp gidilir. Her söylenileni ciddiye almak yok mu, şu sözünün eri olmak yok mu; bitirdi, yıktı beni.”
sonunu düşünüp başlamaya korkuyorum sonra olamıyorsun işte eskisi gibi koşulsuz şartsız güvenemiyorsun sevgi ve güvenimin katillerine selam olsun.
Okur Takip Önerileri
Hoşça kal demiyorum sana. Bıraktığın yerde kal sadece. Hoş kalamayacağını tüm şehir biliyor zaten.
Mutluluğa ne zaman koşacak olsam, hüzne takılıyor ayaklarım.
''Allah, erkeği yarattı, dileyen adam oldu, dileyen erkek kaldı.''
Işıklarını söndürdüm gözlerimin.
İnsanlar değil,biraz karanlık biraz yalnızlık iyileştirecek beni...
Hangi şehre gidip hangi insanla uyuduysan,
Nereye döküldüyse sevdiğim güzelliğin,
Kimin üstüne düştüyse bakmaya kıyamadığım kirpiklerin,
Orada kal.
Bir gecelik ‘Nasılsın’ a sığdırma vicdanını.
Kalbim artık evin değil.
Gelme!
Kalbini kıra kıra paramparça ettiğiniz insanlara bir gün it gibi muhtaç olmanız dileğiyle.
Adam sevmeyi öğrendi ama kadın çoktan vazgeçip gitti.
İşte hikaye tam olarak böyle sonlandı.
bekleme boşuna ,
yolu düşer mi hiç gönlü düşmeyenin ?
Kapını çalsın diye bekliyorsun ama çalsa açmazsın açamazsın delikten bakmakla yetinirsin özlemişsin ama o kapıyı nasıl vurup gittiğinide , hatırlıyosun.