Ülkede her gün bir vahşete uyuyor ya da uyanıyoruz. Kadın cinayetleri, çocuk istismarları, hayvan katliamları, orman yangınları...
Kendi yaşam mücadelemde öyle büyük dertlerim var ki ülkenin gidişatından dolayı acılarıma acıyamıyorum bile. Her an kendi derdim ile ülkede var olan toplumsal bir başka derdi kıyas içindeyim. İki köpeğim var ama onları
GÜVERCİN DESTANI
Satır satır yazdım.
Sevda, seninle uzun uzun tanışmadım.
Sana yazdıklarım destan da olmaz zaten
Hem kim okusun
Bir güvercin uçarken kanadı kırıldı.
Yüksekten düştü ama ölmedi
Hep, büyük bir çavdar tarlasında oyun oynayan çocuklar getiriyorum gözümün önüne. Binlerce çocuk, başka kimse yok ortalıkta -yetişkin hiç kimse, yani- benden başka. Ve çılgın bir uçurumun kenarında durmuşum. Ne yapıyorum, uçuruma yaklaşan herkesi yakalıyorum; nereye gittiklerine hiç bakmadan koşarlarken, ben bir yerlerden çıkıyor, onları yakalıyorum. Bütün gün yalnızca bu işi yapıyorum. Ben, çavdar tarlasında çocukları yakalayan biri olmak isterdim. Çılgın bir şey bu, biliyorum, ama ben yalnızca böyle biri olmak isterdim. Biliyorum, bu çılgın bir şey.
Ben ümitsiz aşklar için yaratılmışım
Ayrılıklar için, sonsuz kederler için
Ne zaman ta derinden sevsem bir kadını
Ezilmeli yeni açmış gülleri kalbimin
En güçlü zehir olmalı aşk dediğin
Alkol gibi damarlarıma yürümeli
Sarmalı her yanımı gece olunca
İçimde bir çıbancasına büyümeli
İnsan sevince her gün bir kez ölmeli
Her gün bir başka yerine
Gidişi hepimizin felaketi olacaktı, bunca zaman bu yüzden mi bekliyordu? Bekliyordu, uzun zamandır, çok uzun zamandır. Gitmeyi mi bekliyordu, bir mucizeyi mi ya da kalmanın bir yolunu mu? Bir bunalımda mı ruhu, yoksa bedeni mi alıştı öylece yaşamaya? Her kış arar geliyor musun, diye. Her bahar sorar; gelmiyor musun, diye. Hep yazı bekle derim , yazın sonunu bekle. Ben hep yaz sonu giderim, yaz sonları... Uzun uzun baktık karşıya , yüzünü dönmeden çekilir gibi değil artık, dedi. Sakın dedim. Böyle dersen ayağımın altındakini çekerim hiç düşünmeden. Sustu, sustum. Bir süre öyle, sessizce... Yüzümü döndüm ona, var olmanın sıkıntısı süzülüyordu yanaklarından! Kalktım, bahçeye indim... yaz sonu, bahçe ve balkon ve bu sancılar nereye varacağız hep birlikte ?
Diamond tema çok sığ düşünüyor. Yalnızca kitabî bilgi ile nereye varılabileceğinin çok iyi bir örneği. Çat çat kaynak gösteriyor ama söylediği şeylerin büyük çoğunluğu hiçbir şekilde mantıklı bir zemine oturmuyor. Asrın da çok toy, tartışmayı bilmiyor, biraz köşeye sıkışınca kendisini ifade etmekten bile aciz kalıyor. Diamond bir hadis çıkarıp