Etrafımdaki yüzlere baktım. Yüzümün onların yüzlerinden farklı olmadığını biliyordum. Kanı çekilmiş, gergin, endişeli, yitik yüzler. Köklerinden koparılıp güzel bir vazoya yerleştirilmiş çiçeklerden farksız yüzler.
İnsan çok önemli bir konuda
tüm yaşamı boyunca hiç konuşmayabilir hatta kimi zaman salt bu nedenden ötürü ölebilir de ancak bazen de konuşma fırsatı geçer insanın eline... İşte böyle zamanlarda suskun kalmak hem mümkün değildir hem de doğru olmaz. Benim düşünceme göre bu tür bir suskunluk incilde anlatılan ilk günah benzeri bir günahtır.