Dünyanın her yerinde, Londra'da ve New York'ta, Afrika'da ve Brezilya'da, sınırların ötesindeki gizemli, yasak ülkelerde, Paris ve Berlin sokaklarında, Rusya'nın sonsuz ovalarındaki köylerde, Çin ve Japonya'nın çarşılarında her yerde ama her yerde, çalışmaktan ve çocuk doğurmaktan, hayatı boyunca işten başını alamamaktan harabeye dönmüş olmasına karşın hâlâ şakıyan o sağlam, yenilmez gövde dimdik dikiliyordu. Bir gün gelecek, o görkemli kalçaların arasından bilinçli bir kuşak doğacaktı. Sizler ölüydünüz, gelecek onlarındı. Ama onların bedeni canlı tuttukları gibi sizler de zihni canlı tutsaydınız ve iki iki daha dört eder gizli öğretisini başkalarına aktarsaydınız, sizler de o geleceği paylaşabilirdiniz.
"Biz ölmüşüz," dedi Winston.
"Biz ölmüşüz," diye yineledi Julia.
"Siz ölmüşsünüz," deyiverdi arkalarından acımasız bir ses.
"Dolaylı Görüşmeler" (10 Eylül 1984-17 Ocak 1985)
10 Eylül 1984'ten itibaren New York'ta "dolaylı görüşmeler"
(proximity talks) süreci başladı. Kyprianou, KKTC'nin bağımsızlık
ilanını geri alana değin Kıbrıs Türk tarafıyla doğrudan görüşmeyi
reddettiği için, BM Genel Sekreteri Perez de Cuellar, Kıbrıs Türk tarafı ve Kıbrıs Rum tarafıyla ayrı ayrı görüşüyordu. Görüşmelerin ilk turu, hiçbir ilerleme kaydedilemeden 20 Eylül 1984'te sona ermişti.
Sayfa 74 - KAYNAK YAYINLARI
Amerika'da şiddetin gerçekliği
14 Şubat 1985 tarihli International Herald Tribune'ün aktardığı bir "adi vaka": 22 Aralık 1984, New York metrosunda Bernard Goetz kendisinden 5 dolar isteyen beş siyah genç tarafından tehdit edilir - ya da tehdit edildiğini zanneder. 38 kalibrelik tabancasını çeker ve ateş eder, sonra da ortadan yok olur. Birkaç saat içinde Superman'e
Dünyanın her yanında, Londra'da, New York'ta,
Afrika'da, Brezilya'da, sınırların ötesindeki gizemli yasak
topraklarda, Paris'in, Berlin'in caddelerinde, uçsuz bucaksız
Rusya ovalarındaki köylerde, Çin'in, Japonya'nın pazar
yerlerinde, o kaya gibi sağlam, yenilmek bilmeyen,
doğumlarından ölümlerine dek çalışıp duran, bedenleri çocuk
doğurmaktan bozulan, ama gene de şarkılarını söylemeyi
sürdüren kadınlar vardı. O güçlü kalçaların arasından gün
gelip bilinçli bir kuşağın çıkması gerekti. Siz ölüydünüz;
gelecek onlarındı. Ama onların bedenlerini canlı tuttukları gibi
siz de kafanızı canlı tutar ve iki kere ikinin dört ettiği ilkesini
başkalarına aşılarsanız, siz de o zaman geleceği
paylaşabilirsiniz
Sayfa 167Kitabı okudu
Kadınlar, şarkılar...
Kuşlar ve işçiler şarkı söylerdi. Dünyanın her köşesinde, Londra'dan New York'a, Afrika'dan Brezilya'ya, sınırlarının ardındaki gizemli topraklardan Paris ve Berlin sokaklarına, uçsuz bucaksız Rus ovalarından Çin ve Japon pazarlarına kadar her yerde doğurmaktan ve çalışmaktan sertleşmiş, yenilmez insanları bulurdunuz; bu kadınlar ki dünyaya gözlerini açtıkları günden ölene dek çalışırlar ama şarkı söylemeyi asla bırakmazlar.
Sayfa 247 - Karbon Kitaplar, Bölüm II-X
