soguk iliklerime işliyor
haykırışlarım yankılanıyor kafamda
sorma , neyım var bilmiyorum
içiyorum, tükenircesine içiyorum
soruyorum , neden diye haykırıyorum
neden benden ümidi kestin diyorum
yavaşça ellerim yokluğa uzanıyor
olmayan varlıgı başkasında arıyorum
kan akıtıyorum dallarımda
susuyorum,kansızlıga susuyorum
sonra hafif üşüyorum
bagırıyorum bırakmamanı istiyorum
tutmanı istiyorum ellerimden
dumanında boguluyorum gormuyorum
anne dıyorum son kez , yakarırcasına
anne , soguk iliklerime işliyor
13. Mektup
Beyit :
Ben neyim, bir şey değilim. Benim rûh ve revânım sensin. Ben kuru bir ağacım, üzüm bağı değilim.
Bağ ve bahçem sensin.
Sensiz bir adım bile koşamam, duruşum, gidişim, sensin..
Neyim varsa kırdın gönül yurdunda..
“Ben neyim?” diye gelmedimse de dünyaya, belli, “Ben neyim?” diye diye gideceğim.
Şaşırtıcı olan ölüm değildir, ölüm beklenendir.."
"Neyim idi o benim? Cennetim mi, cehennemim mi?"
Çeşit çeşit insanla tanıştım, henüz bir arkadaş bulamadım. İnsanlara neyim itici geliyor, bilmiyorum; çok kişi benden hoşlanıp ilişki kuruyor, ancak çok kısa bir yolu birlikte gitmek, beni incitiyor. İnsanların burada nasıl olduklarını sorarsan, yanıtım şu olur: her yerdeki gibi! Bu insansoyu denen, pek tekdüze bir şey. Pek çoğu, zamanın en büyük bölümünü sırf yaşamak için harcıyor ve kalan bir parçacık özgürlükten de öylesine korkuyor ki, ondan kurtulmak için elinden geleni yapıyor. Ey, insan yazgısı!
Sayfa 11
Arınma merasimi, kendi atıklarımdan uzaklaşma, birebir "poubelle"in içindeki atıkların mi söz konusu olduğu,yoksa bu atıkların olası başka herhangi bir atığıma mı gönderme yaptığı önemli değil; önemli olan, bu günlük hareketimle, daha önce benim olan bir parçadan ayrılma zorunluluğuna uyuyor olmam,geriye yaşamın özü kalsın diye,yarın her ne isem her neyim varsa bütünüyle onunla özdeşebileyim diye.
Sayfa 67 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Minnettârım...!
...yüreğimi yerden yere vurdun da
bir ben kaldım, bir de zulüm ardında
neyim varsa kırdın gönül yurdunda
minnettârım; zincirimi kırmadın..
Korkunun Krallığı
Geceleri bir ıslık
Penceremin altında birileri
Beni çağırıyorlar
(yoksa yanılıyor muyum)
Koşup bakıyorum kimseler yok
Sarayburnu’nda sis düdükleri
Mektuplarım kayboluyor posta kutusundan
Birileri çalıyor ama kim
Ben neyim? Sonsuzun parçasıyım. Bütün mesele aslında bu iki sözcükte yatıyor. İnsanlık bu soruyu daha dün mü sordu kendisine? Yoksa benden önce hiç kimse bu soruyu, her akıllı çocuğun dilinin ucuna gelen bu basit soruyu sormadı mı kendisine acaba?
Sayfa 57 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Neyim ben şimdi? Zéro. Peki yarın ne olabilirim? Yarın küllerimden doğup yeni bir hayata başlayabilirim! Tamamen mahvolmadan önce içimdeki insanı keşfedebilirim!
Sayfa 167Kitabı okudu
O günler de geldi geçti. Bugün hayatım yavaş yavaş soğuk kışa girerken baharımda yaşadığım tatlı fırtınadan kalan hâtıralardan daha temiz, daha değerli neyim kaldı?
"Ben neyim? Öteki insanlarla ortak yaniarım ne, farkım ne? Biz insanlar, öteki canlılardan neden farklı davranmaktayız? Onlardan neyimiz eksik, neyimiz fazla? Öteki canlılarla ilişkimiz nasıl, nasıl olmalı?"
“Kimlikteki anne ve babamın adı, doğum tarihim ve doğum yerim sayesinde kendimi bileceğimi sanıyorlar. Oysa ben kim olduğumu değil, ne olduğumu bilmek istiyorum. Bana bunu söylemiyorlar. Ben neyim?”
Sayfa 61Kitabı okuyor
