Vaktiyle gölgesinde dinlendiğimiz çınar,
Eski mahalle, vakıf çeşme, bakımsız cami,
Sakın zannetmeyin sizi garipsediğimi,
Bir güvercin hüznünde susan geçmiş zamanlar!
Affedin beni daldığım oluyorsa eğer,
Neyleyim gönlümce değil bu olup bitenler.
Sayfa 183Kitabı okuyor
Çok güzel...
Mene anlatma ki, aşk, âlem-i sevda ne imiş?
Bilirem men seni, git! Her sözün efsâne imiş.
Git, gülüm, git, güzelim! Başka bir âşık ara, bul!
Duydum artık senin aşkındaki mâna ne imiş!
Bîvefâsın, melek olsan bile uymam daha, git!
Kim ki, uymuş sana, gönlüm kimi divâne imiş.
Yetişir, git! Meni kahr eyleme, tersa kızı, git!
Anladık şeffât-i âyin-i Mesihâ ne imiş!
Seni bir sâdedil, azâde melek sanmış idim,
Neyleyim!.. Âh, gönül rûhuna bigâne imiş.
Seni takdis ederek bir daha sevmem asla,
Ne imiş sanki bu aşk?... Âşık-ı şeydâ ne imiş!
Âlem ü zevk ü sefâdan mene bahs etme sakın!
Bildik artık bu cihan mülkü ne virâne imiş!..
Hüseyn Cavid
KILAVUZUM KARGA ÇIKTI NEYLEYİM!
Deli gönlüm benden yana olmadı,
Düşmanıma arka çıktı neyleyim!
Aşk elinden az-buz darbe almadı,
Yaraları kırka çıktı, neyleyim!...
Uslanmadı, vazgeçmedi yasaktan,
Bakışları kurtulmadı tuzaktan,
Kör kediyi samur sandı uzaktan,
Kürk dediği, hırka çıktı, neyleyim!...
İçer içmez huri dedi cadıya,
Mahkûm etti ıssırganla yatıya,
Sarhoş iken tayinimiz batıya,
Ayıkınca şarka çıktı, neyleyim!...
Yeni değil şu gönlümün kandığı,
Çalı çırpı, çınar diye konduğu,
Her derdime şifa diye sunduğu,
Şıra sandım, sirke çıktı, neyleyim!...
Haram olsun huzur nedir bildiysem,
Bin ağladım, senede bir güldüysem,
Acınacak durumlara geldiysem,
Kılavuzum karga çıktı, neyleyim!...
Sayfa 165Kitabı okudu
Çıkarıp atamam içimden
Neyleyim yer etmişsin bir kere
Ne zaman elime bir kağıt alsam
Siner güzelliğin kelimelere
Sayfa 588 - Alfa Yayın
