Onun yanına gitmediğimi kimse öğrenemeyecekti. Bunu bir Tanrı, bir de ben bilecektim. Böyle kritik bir dakikada böyle bir karar verebilmek ne kadar soylu bir duyguymuş, Tanrım! Bunu bilmek bile bana yetiyor.
En sonunda aklımı başıma topladım:
“Bu bir kandırmadır, ben de ona hiç aldırmadan yanından geçip gideceğim…” diyerek kesin kararımı verdim. Bana gerçeği göstererek korkutmak istediler, bense inanmadım, onun temiz ruhlu bir insan olduğuna hâlâ inanıyorum! Hem niçin gideceğim, ona ne soracağım?