8 Mayıs 1931'de Cahit Sıtkı Tarancı'nın, kız kardeşine yazdığı mektup.
💙 dua gibi
Nihal,
Biz, şimdi arasında nice mesafeler bulunan iki uçurumda birbirlerine seslerini işitmek için didinen iki garip yolcuyuz, ikimiz de yukarı tırmanmak için uğraşıyoruz. Kanatlarımız yok ki uçalım, cambaz değiliz ki çeviklikle yukarı tırmanabilelim. Hayır Nihal, biz yukarı çıkmaktan vazgeçelim, tepeler alçalsın ve bizim hizamıza gelsin. Etrafımızda ne varsa çöksün ve biz yalnız ortada kalalım... O vakit düz bir arazide birbirimize doğru koşabiliriz... Bize başka bir meydan lazım. Şimdi ömrümüz siyah ve gürültülü. Beis yok. Yarın beyaz ve sessiz olacaktır. Bu beyazlık ve sessizlik ruhumuza sinecek ve biz iki kardeş beyaz bir denizde yüzeceğiz.