Burak Aksak’ın Leyla ile Mecnun’u ile 2011 yılında çoğumuzun TRT ekranıyla karşılaştığı aslında tam olarak komedi dizisi olmayan, absürt komedi-dram dizisiydi. Benimde dahil olduğum bir çok kişi için Pazartesi sendromunu bitiren, tüm hafta gelişi beklenen bu harika dizi. Normalde televizyon izlemeyen biri olmama rağmen yılmadan, gece yarılarına kadar oturur izler, zaman zaman bölümler sıkar ve hayıflanırdım.
Bazı şeylerin değeri yokluğunda daha bir hissedilir ya işte Leyla ile Mecnun'un en sıkıcı sahnelerini ve bölümlerini bile önüme koysalar saatlerce seyrederim.
“O gemi gelecek İsmail Abi, bir gün o gemi gelecek.”
Mecnun’un dediği gibi gemi hala gelmedi, ama Burak Aksak’ın Leyla ile Mecnun kitabı geldi. Bitmesin diye yavaş yavaş okumaya çalıştım. Ama olmadı, beceremedim. Yine hikayenin içinde kaybettim kendimi . Düştüm yine çölün ortasına, hiçliğin ortasındaydım. Ne gelen var ne giden, sadece ben ve Leyla ile Mecnun. Sadece okumak geldi elimden. Okursam, bitirirsem belki kurtulurum sandım, daha da kayboldum. Sonunda her güzel şey gibi bu güzel kitap da bitti.
Tüm Leyla ile Mecnun kafasına sahip arkadaşlara şimdiden iyi okumalar.
Nihat
“Bir yanımız çöl bir yanımız deniz…”
“Zaman döngüseldir ve farklı seçimler yapsan da aynı hayatı yaşarsın. Sana verilmiş bir ömür vardır. Bu dünyadaki zamanın bellidir. Ve her şey bir denge içindedir. Biz... Daha doğrusu ben, o dengeyi bozdum…”
